11 - Nc20+? (เถื่อน)
1302 Words
ตัวของฉันถูกกดทับให้นอนราบไปกับเตียง แขนทั้งสองข้างของฉันถูกรวบขึ้นไปขึงตึงเอาไว้เหนือหัว ฉันพยายามใช้เท้าทั้งสองเท้าถีบเขาแล้วก็ดิ้นเพื่อที่ให้ตัวเองหลุดพ้นให้ได้ แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล กำปั้นเขาใช้เข็มขัดที่ถอดออกมามัดข้อมือของฉันเอาไว้ แล้วก็จ้องหน้าฉันราวกับว่าฉันเคยไปทำอะไรให้เขาโกรธ ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่เคยทำอะไรเลย
“เพื่อนหรือผัว ?” เขาถามย้ำคำเดิมกับฉันอีกครั้ง
“พูดเรื่องอะไรของนาย ฉันไม่เข้าใจ” ฉันหยุดดิ้นและถามเขากลับ
“ไอ้นั่น! เพื่อนหรือผัว” นี่เขาจะไม่พูดคำอื่นเลยจริง ๆ งั้นหรอ โอเคฉันรู้ว่าเขาอาจจะเป็นคนพูดน้อย แต่เขาควรขยายความมากกว่านี้นะ
“คงจะมากกว่าเพื่อน” ฉันยังทำหน้างงอยู่เลย แต่เขาด่วนสรุปไปเองแล้ว
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายหมายถึงอะไร แต่ฉันไม่มีผัว”
“หึ !!” เขาเพียงแค่เค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นถอดกางเกงของตัวเองออก
พอเห็นแบบนั้นฉันก็ดิ้นหนีอีกครั้ง ฉันม้วนตัวกลิ้งไปอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเตียง มือก็ถูกมัดเอาไว้อยู่
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย มีคนจะข่ม อื้อ....อร้ายยย !!” ฉันหลุดร้องอุทานออกมาเสียงหลงเพราะถูกลากกลับไปอยู่ตรงกลางเตียงเหมือนเดิม ตามด้วยร่างหนาของกำปั้นที่ขึ้นมาคร่อมตัวของฉันเอาไว้
“เธอต้องชดใช้ !!”
“ชดใช้อะไรของนาย !!” นับวันเขายิ่งพูดไม่รู้เรื่อง ฉันว่าเขาต้องเป็นพวกโรคจิตอ่อน ๆ แน่ ๆ
ฉันดิ้นจนเหนื่อยหอบ แต่ก็ยังพยายามจะดิ้นอยู่ ด้วยความที่ฉันเป็นคนตัวเล็กมาก ๆ บวกกับเขากดทับร่างฉันเอาไว้มันทำให้ฉันทำอะไรไม่ได้เลย
“มีถุงยางมั้ย ?”
“ฉันจะพกทำไมห๊ะ ปล่อย!! ไอ้โรคจิต!!”
“ไม่มีก็ดี” เขามองฉันด้วยสายตาที่มันทำให้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ก่อนที่เขาจะ !!!
แคว่ก !!! ชุดนอนของฉันถูกกระชากขาดออกจากกัน เม็ดกระดุมกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง ฉันเบิกตากว้างกำลังจะอ้าปากกรี๊ดแต่ก็ถูกริมฝีปากหนากดทับลงมาปิดปากฉันเอาไว้ซะก่อน
“อื้ออ ~” เสียงของฉันทำได้แค่ประท้วงในลำคอ คนด้านบนกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง อีกทั้งเขายังบีบเค้นหน้าอกของฉันแรง ๆ
กางเกงชุดนอนตัวบางของฉันถูกถอดออกอย่างง่ายดายทั้งที่ฉันพยายามดิ้นแล้ว ฉันขัดขืนจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
เรียวขาของฉันถูกจับแยกออกจากกันพร้อมกับริมฝีปากของฉันที่เป็นอิสระ ใบหน้าหล่อคมคายของคนดิบเถื่อน ก้มลงมาตะโบมดูดเลียหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันอย่างหนักหน่วงรุนแรง มันไม่มีความรู้สึกอื่นเลยนอกจากคำว่าเจ็บ มันเจ็บไปทั้งตัว
“อึก!! กรี๊ด....” ฉันกรี๊ดออกมาเสียงดังเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่อัดกระแทกเข้ามาในช่องทางคับแรงของฉันอย่างรุนแรง
“อ๊า แน่น ~” เสียงครางของเขาดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงเนื้อที่มันกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง
ฉันได้แต่นอนตัวเกร็งน้ำตาคลอ มันเจ็บจนหมดแรงที่จะขัดขืน ถึงจะขัดขืนไปตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว
คนตัวโตดันตัวขึ้นนั่งและก็ดึงตัวของฉันให้ลุกขึ้นตามเขาไปด้วย เป็นว่าตอนนี้เหมือนฉันกำลังนั่งคร่อมตรงช่วงหว่างขาของเขาอยู่
“ขยับเอว” เขาออกกำสั่ง
“ฉะ ฉันเจ็บ” ฉันจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แบบนี้มันมันสอดใส่เข้าไปลึกมากกว่าเดิมซะอีก จุกจนพูดไม่ออกแล้ว
“อย่าเกร็ง อ๊า ขยับสิ” เขายังคงขยับเอวกระแทกขึ้นมาใส่ฉันอยู่ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งตัวเกร็งเหมือนหุ่นไม่มีผิด
“ฉัน มะ ไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้สักนิด” ถึงจะห้ามอะไรไม่ได้แล้วก็ตาม
“แล้วตอนนี้เป็นยังไง ?” เขาหยุดกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องแคบของฉันก้อนจะถามพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น
“มันจะเป็นครั้งสุดท้าย....”
“ไม่มีทาง”
เขาพูดสวนคำพูดของฉันขึ้นมาทันทีที่ฉันพูดจบ ประโยคพวกนี้ฉันอาจจะเคยพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่หลังจากนี้เขาจะไม่มีทางได้เห็นฉันอยู่ที่ห้องนี้อีก
กำปั้นจับตัวฉันลุกขึ้นทำให้ท่อนเอ็นของเขาหลุดออกไปขากตัวฉัน แต่เพียงครู่แล้วที่ฉันรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ร่างของฉันก็ถูกจับคว่ำหน้า ไม่รอช้าเขาเสียบท่อนเอ็นเข้ามาในตัวของฉันอีกครั้งแล้วก็กระหน่ำกระแทกจนหัวของฉันชนเข้ากับขอบเตียง แบบนี้มันจุกมาก จุกที่สุดเท่าที่ฉันเคยมีอะไรกับเขามาเลย มันเหมือนฉันเริ่มหายใจไม่ออก ยิ่งเขากระแทกเอวสอบแรงเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดให้ฉันมากขึ้น
“อ๊า ใกล้แล้ว ซี๊ด”
ก้นของฉันถูกเขาบีบแรง ๆ สิ้นสุดคำพูดของเขาเขาก็ตะบี้ตะบันกระแทกเอวสอบกระหน่ำท่อนเอ็นรัวใส่ช่องทางคับแคบของฉันไม่ยั้งจนในที่สุดร่างของเขาก็เกร็งกระตุกสามสี่ครั้ง
ท่อนเอ็นลำใหญ่ถูกดึงออกไปจากช่องทางคับแคบของฉัน เมื่อฉันเป็นอิสระฉันก็ล้มตัวลงหน้าฟุบไปกับหมอนพร้อมกับหายใจออกมาแรง ๆ
หลังจากที่เขาทำกับฉันเสร็จเขาก็ลุกขึ้นแต่งตัวโดยที่ฉันยังนอนขดอยู่ในผ้าห่ม เขาทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยสักคำ แม้แต่หน้าฉันเขาก็ยังไม่มอง ต่างกับฉันที่มองทุกการกระทำของเขาแล้วก็ลอบกำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“เอาเงินของนายคืนไปฉันไม่ต้องการ” ฉันบอกเขาเพราะเห็นเขาเอาเงินวางไว้บนหัวเตียง ที่เดิมกับที่เขาเคยเอาไว้ครั้งก่อน เจ็บที่สุดก็คือการกระทำแบบนี้ของเขานี่แหละ มันดูถูกกันเกินไปแล้ว
“เอาผ้าขนหนูมาให้ฉันที” ฉันบอกเขาและเขาก็ยอมเดินไปหยิบผ้าขนหนูมายื่นให้ฉันแต่โดยดี
“ให้ช่วยมั้ย ?” เขาถามพร้อมกับทำท่าเหมือนจะมาช่วยพยุงตัวฉันให้ลุกขึ้น แต่ฉันผลักเขาออกไปไม่ยอมให้เขาช่วย
“ช่วยไปให้พ้น ๆ ฉันเกลียดนาย !!!”
“เรื่องของเธอ” เขาตอบสั้น ๆ แล้วก็หยิบซองบุหรี่ออกมาก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง
หลังจากที่เขาออกไปแล้วฉันก็ค่อย ๆ พยุงร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตัวเองลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า เสร็จแล้วฉันก็คว้าไปหยิบกุญแจรถ รถของเขานั่นแหละก่อนจะเดินออกไปนอกห้องนอน
ฉันโยนกุญแจรถไปถูกกับแผ่นหลังกว้างที่กำลังยืนสูบบุหรี่อย่างใจเย็นอยู่นอกระเบียงห้อง กำปั้นเขาค่อย ๆ หันหน้ามามองฉันด้วยสายตาเย็นชาแล้วก็ก้มลงไปหยิบกุญแจรถของตัวเองขึ้นมา สายตาเย็นชาจ้องมองฉันอีกครั้งก่อนที่เขาจะพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก
“ออกไปจากห้องของฉันซะ เอารถของนายคืนไปด้วย !!”
“ใครบอกเธอว่าฉันจะกลับ ?”
- Writer
