8
บ้านไม้ในป่าใหญ่
หลังจากส่งจางโม่ออกจากจวน เหอซิงก็เดินเล่นในสวน สายลมยามราตรีแม้จะหนาวอยู่บ้างแต่ก็ปลอดโปร่ง ส่งผลให้ผู้มาเยือนสบายใจยิ่งนัก
ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองดวงจันทร์กระจ่างใส ในใจเริ่มคิดถึงบ้าน
ครุ่นคิดพลางรีบสาวเท้าไปยังเรือนของพี่ชายทั้งสอง ทั้งคู่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เมื่อเห็นว่าน้องสาวเปิดประตูพรวดเข้ามาโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า เหอฟงก็ถึงกับร้องลั่น
“เสี่ยวซิง! เจ้าเคาะประตูไม่เป็นหรืออย่างไร เป็นสาวเป็นนางนะเจ้า!” เจ้าตัวพูดพลางรีบเอาผ้ามาห่อพันกาย ท่าทางหวงเนื้อหวงตัวราวกับอิสตรีทำให้เหอซิงยิ้มขัน ส่วนพี่ชายคนเล็กหาได้สนใจไม่ เขาก้าวตรงเข้ามาจูงมือเล็กแล้วพาเข้าไปในห้องทั้งๆ ที่มีเพียงผ้าผืนบางพันปิดสะโพกและต้นขาเอาไว้เท่านั้น
โธ่พี่รอง นางเพิ่งอายุแปดขวบ เขาก็เพิ่งจะสิบสาม เด็กขนาดนี้ก็รู้จักหวงตัวเสียแล้ว ไม่อยากคิดเลยว่าตอนโตจะเป็นอย่างไร เหอซิงคิดพลางส่ายหน้าน้อยๆ
“
