“ใคร...” เสียงเข้มไร้ซึ่งความนุ่มนวล ต่างจากยามที่ปีศาจจิ้งจอกพูดในเวลาปกติโดยสิ้นเชิง เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง แรงบีบที่คางก็เพิ่มมากขึ้นจนรู้สึกเจ็บ “ใครกล้าทำเจ้าบาดเจ็บ! พูด!!”
“ปล่อย...” เสียงเล็กๆ เอ่ยในขณะที่เจ้าตัวรวบรวมลมปราณ ใช้พลังฝ่ามือปัดมือของหรงเสี่ยออก เมื่อได้รับอิสระก็รีบกระถดตัวหนี ไปยืนอีกฟากห้องเพื่อให้ห่างจากเตียง
ปีศาจจิ้งจอกยังจ้องมองเด็กหญิงอย่างคาดคั้น ดวงตาสีเงินเกิดประกายเหมือนมีเปลวไฟสีฟ้าคุกรุ่นอยู่ภายใน
ดูท่าเขาจะโมโหมากจริงๆ คิดแล้วร่างเล็กก็ลอบกลืนน้ำลาย พยายามข่มความกลัวไว้ให้มิดก่อนจะเชิดคอตอบ “เป็นเพราะตัวข้าเอง”
“ซิงเอ๋อร์ของข้า...เจ้าถึงกับปกป้องมัน!”
ร่างเล็กถึงกับจนด้วยคำพูด เอาเข้าไป! ก่อนหน้านี้ก็ครอบครัว ตอนนี้ก็มาเจอเจ้าปีศาจจิ้งจอกหิมะนี่อีก!
“เจ้าจะมาเดือดร้อนแทนทำไม แผลมันเกิดขึ้นมาแล้ว หรือว่าเจ้าสามารถรักษาให้ข้าได้”
