นางเชื่อมาตลอดว่าตนเองมีภูมิต้านทานบุรุษที่ดีมากในระดับหนึ่ง แม้กระทั่งบุรุษหล่อเหลาอย่างหรงเสี่ย นางยังจ้องตอบได้ตาไม่กะพริบ ทว่ากับมู่หลิ่งเหวินกลับต่างไป ประกายอำนาจในแววตาราบเรียบสุขุมทำให้นางรู้สึกเหมือนถูกมองทะลุไปจนถึงก้นบึ้งของจิตใจเลยทีเดียว
“เจ้าเป็นใครกันแน่”
คำถามจากชายหนุ่มส่งผลให้ผู้โดนถามขมวดคิ้วพร้อมกับวางถ้วยเปล่าลงบนโต๊ะ ทว่าริมฝีปากเล็กยังไม่ทันเปล่งเสียงถาม เสียงทุ้มเข้มก็ดังแทรกขึ้นมาขัดจังหวะอีกครา ราวกับรู้ว่านางจะตอบแบบปัดๆ
“ข้าพบเจ้าครั้งแรก เจ้าก็กระชากสร้อยมุกออกจากคอโดยไม่สนใจว่าจะทำให้ตนเองบาดเจ็บ พบกันครั้งที่สอง เจ้าก็ไม่แม้แต่จะส่งเสียงร้องยามต้องเผชิญหน้ากับอันตราย ทว่าเมื่อครู่นี้กลับร้องไห้โอดครวญอย่างน่าสงสาร แถมยังขอร้องให้ใต้เท้าจางแสดงบทบาทเป็นพ่อและแม่ของเจ้า” เขาหยุดลงครู่หนึ่งก่อนที่ดวงตาพญาอินทรีจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของนาง
“เจ้าไม่กลัวตายหรื
