“ท่านอย่าดุข้าสิเจ้าคะ ขะ...ข้ากลัวเสียงดัง พอได้ยินแล้วจะพูดจาติดขัด”
เสียงถอนหายใจดังทำให้เหอซิงหดคอเข้าหาตัว รีบปีนลงมาจากเก้าอี้ นับหนึ่งถึงสิบในใจพร้อมสูดหายใจแรงเพื่อตั้งสติ
...ทว่าแท้จริงกำลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่ต่างหาก
นางแอบเหลือบตามองคู่กรณีอยู่ครู่หนึ่ง พบว่าแววตาของเขาเริ่มเลื่อนลอย ร่างสูงวัยสะบัดหน้าแรงๆ หนึ่งทีขณะที่สีหน้าเริ่มมึนงง
“กลุ่มโจรพวกนั้นจะทำพิธีเหมือน...เหมือนสักการะเทพเจ้าบางอย่างในเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นเจ้าค่ะ”
จางจื่อหมิงได้ยินดังนั้นก็มีสีหน้าครุ่นคิด ทว่าไม่นานหลังจากนั้นสีหน้าเคร่งเครียดก็เปลี่ยนเป็นเหม่อลอย ร่างที่ยืนเริ่มโงนเงนแต่ก็ทรงตัวเอาไว้ได้
“ใต้เท้าจางเจ้าคะ” เหอซิงวาดมือผ่านหน้าเขาไปทีหนึ่ง นัยน์ตาของเขากลับจ้องนิ่งเสมือนไม่เห็นมือของนาง แสดงว่ายาที่ใช้เริ่มออกฤทธิ์แล้ว
ยาที่ป้ายไว้กับผ้าเช็ดหน้าคือสมุนไพรชนิดหนึ่ง นางปรุงเล่นๆ ขึ้นมาและตั
