"ไม่ใช่แบบนั้นนะออสติน คุณกำลังเข้าใจฉันผิด"
เจสสิกายืนกระต่ายขาเดียวเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่บริสุทธิ์สำหรับเขาก็ตาม ออสตินแสยะยิ้มก่อนที่จะตัดสินใจแบกร่างเธอขึ้นบ่าแกร่งแล้วเดินตรงเข้าไปที่ห้องนอนของเธอทันที
"ปล่อย อะ... ออสติน ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ นะ"
"..."
"ออสติน"
"เธอ ต่อไปนี้ช่วยกินแต่อาหารสุขภาพด้วย ตัวหนักไปแล้ว"
"ไอ้บ้านี่ ก็ปล่อยฉันลงซิ"
เมื่อถึงห้องนอนของเจสสิกามาเฟียหนุ่มก็ปล่อยร่างเธอลงจนเธอเซถลาล้มลงแค่คิดว่าเธอจะหนีไปหัวใจเขามันก็สั่นแปลกๆ สำหรับวันนี้เขาเก็บอาการที่สุดแล้วเขาอดทนอยู่นานจนถึงบ้านเพราะกลัวว่าหากเขาโวยวายไปมันจะทำให้ไก่ตื่น
ตุบ!
"ฉันเจ็บนะ ฉันถามจริงๆ เถอะฉันผิดอะไรนักหนาเหรอหะ ฉันผิดอะไร บอกฉันสักที ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ อึก... ฮื้ออออ~"
ในที่สุดความอดทนก็หมดลงเมื่อเธอต้องถูกทำโทษราวกับเป็นที่รองรับอารมณ์แต่กลับไม่เคยรู้ความผิดของ
