เครื่องติดตาม

1232 Words
คอนโดเจสสิกา เจสสิกาเปิดประตูเข้ามาด้วยสภาพร่างกายที่อิดโรย ทันทีที่เธอปิดประตูลงเธอทรุดกายลงนั่งอย่างคนไร้สิ้นเรี่ยวแรง กว่าเขาจะปล่อยตัวเธอออกมาได้ ก็ตักตวงความสุขไปจากร่างกายของเธอนับครั้งไม่ได้เลยด้วยซ้ำ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอกันแน่ หญิงสาวนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของตัวเองเธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ได้แทนที่เธอจะได้ฝึกงานกับบริษัทที่มั่นคง เพราะไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ ให้เป็นภาระคุณพ่อ เธออยากทำธุรกิจเล็กๆ ก็เลยลองมาฝึกงานเพื่อเอาความรู้ เอาประสบการณ์ดูก่อน แต่ทำไมเรื่องราวของเธอมันถึงเลยเถิดมาขนาดนี้ เธอถูกชายแปลกหน้า ที่มีนิสัยแปลกประหลาด คาดเดาอะไรไม่ได้ และไม่เข้าใจการกระทำ เขาทำสิ่งเลวร้ายกับเธอ เธอนั่งลงยกสองขาชันขึ้นแล้วกอดเข่าร้องไห้ออกมาจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด "อึก ... ฮื้ออออ~" เธอเกลียดร่างกายตัวเอง เธอรังเกียจตัวเอง ร่างกายของเธอมันมีแต่กลิ่นของผู้ชายเลวทรามคนนั้น หญิงสาวใช้แขนของตัวเองถูรอยน่ารังเกียจพวกนั้นให้ออกไปจากร่างกายของเธอแต่ยิ่งถูภาพความทรงจำเลวร้ายก็ยิ่งเข้ามา ยิ่งเธอถูออกเธอก็ยิ่งเจ็บปวด เธอกอดตัวเองด้วยความโศกตั้งท่าจะลุกเข้าไปล้างคราบคาวออกจากร่างกาย แต่ทว่าความเจ็บปวดที่มาเฟียหนุ่มมอบให้เธอมันช่างรุนแรงเกินกว่าเธอจะต้านทานมันไหว หญิงสาวค่อยๆ ล้มตัวลงและสติดับวูบไปในทันที เฮนเดอร์สัน เอ็นเตอร์ไพรส์ ออสตินนั่งไขว่ห้างภายในห้องทำงานหรูจ้องมองท้องฟ้าผ่านกระจกหน้าต่างบานใหญ่ทำให้เขาเห็นเมืองที่กว้างใหญ่ หนึ่งในนั้นคือคอนโดของบางคนที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทของเขา มือหนาลูบวนที่สร้อยคอของเธอที่เธอทำตกไว้ ไม่ใช่สิ... ที่เขากระชากมันไว้ก่อนภาพเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นจะฉายเข้ามาในหัวของเขาซ้ำๆ "ฉันขอละ อย่าทำฉันเลย" "พะ... พอแล้ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว" "อะ... ออสติน ปล่อยฉัน" เด็กสาวที่บางทีก็พยศเมื่อเรี่ยวแรงของเธอกลับมา และจะร้องขอความเห็นใจจากเขาเมื่อเรี่ยวแรงของเธอหมดไป สายตาคมจ้องมองไปที่ตู้หนังสือซึ่งเป็นประตูลับของห้องนี้ เขาจ้องมองมันอยู่อย่างนั้นโดยไม่คลาดสายตา แกร่ก~ เสียงเปิดประตูห้องทำงานของเขาดังขึ้นก่อนที่จะมีชายร่างสูงคนหนึ่งเดินกลับเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์แสดงผลติดตามตัวยื่นให้กับมาเฟียหนุ่มอย่างนอบน้อม "เรียบร้อยครับนาย" อีวานมือซ้ายของเขา แจ้งผู้เป็นนายพร้อมกับโค้งศีรษะลงเล็กน้อยก่อนตั้งท่าจะเดินออกไปตามปกติ มาเฟียหนุ่มจ้องมองอุปกรณ์ติดตามตัว ก่อนหน้านี้เขาส่งข้อความแชตไปหานาธานให้สืบเรื่องพ่อของเธอ และหาที่อยู่ของเธอ พร้อมกับติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ที่ห้องเธอทุกจุดไม่เว้นแม้แต่มุมส่วนตัว และในห้องน้ำ มือหนากดเลื่อนเปิดเครื่องที่มีขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ แล้วจ้องมองภาพที่อยู่ในนั้น เขากำมือแน่นแล้วรีบลุกพรวดพราดออกไปจากห้องทันทีทำให้เหล่าลูกน้องที่อยู่บริเวณใกล้เคียงต้องรีบตามออกไป หลังจากที่เขาตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอจนพอใจแล้ว เขาเป็นคนให้อีวานมาส่งเธอทั้งๆ ที่ร่างกายของเธออ่อนแรง เธอสั่งให้อีวานจอดรถแค่ปากทางเข้าแล้วกระเสือกกระสนเดินเข้ามาเองเพราะกลัวว่าอีวานจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่หารู้ไม่ตอนนี้มาเฟียหนุ่มรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอทั้งหมดแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องของเธอ หรือเรื่องของพ่อเธอก็ตาม "มึงขึ้นไปดูดิ" เขาออกคำสั่งกับอีวาน โดยที่ตัวเองยังคงนั่งรออยู่ในรถโดยไม่แสดงอาการอะไร จริงอยู่ที่เขาทำร้ายเธอ หากเธอใกล้ตายมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาดูแลแต่เพราะพ่อของเธอยังไม่ได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวดทรมานที่ควรได้รับเลย พ่อของเธอต้องได้ลิ้มรสชาติของความสูญเสียก่อนสิหากว่าเขาพึงพอใจแล้วเธอจะไปตายที่ไหนเขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น และหากเขาไม่อนุญาตให้เธอตายเธอก็ไม่มีสิทธิ์หนีตาย มือหนาจ้องมองภาพหญิงสาวที่ร่างกายมีแต่รอยช้ำนอนหมดสติอยู่หน้าห้องนอน ไม่นานนักก็เห็นลูกน้องของตัวเองเดินเข้าไปแล้วช้อนเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว วางเธอลงบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบาอยู่ๆ เขาก็เกิดความไม่พอใจขึ้นแล้วรีบลงจากรถไปในทันที "เป็นอะไรรึเปล่าครับนาย" นาธานถามเมื่อเห็นอาการของผู้เป็นนายดูแปลกไป "มึงจ้างแม่บ้านขึ้นไปดูหน่อย อย่าให้ตาย ถ้าเธอตาย มึงตาย" "ครับ" แม้จะสงสัยในการกระทำของผู้เป็นนายอยู่ไม่น้อย แต่ความเป็นลูกน้องมันก็ไม่อาจจะเอ่ยปากถามได้ นาธานจัดการตามที่ออสตินบอกในทันที แล้วหันไปมองเจ้านายหนุ่มที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างล่างคอนโดของ เจสสิกา มือหนาจับเครื่องแสดงผลติดตามที่มีภาพของอีวานกับเธออยู่บนเตียง เขายืนสูบบุหรี่ปล่อยควันขาวคละคลุ้งไปทั่วโดยที่สายตาคมยังจ้องมองภาพหน้าจออยู่อย่างใจจดใจจ่อ เวลาต่อมา ไม่นานนักแม่บ้านที่ถูกจ้างมาก็มาถึงเธอทำความเคารพมาเฟียหนุ่มที่มีท่าทางน่าเกรงขาม แล้วรีบขึ้นไปดูแลคนป่วยไม่อยากอยู่ตรงนี้นานนักมันเสียวสันหลังแปลกๆ "ตามอีวานมา" "ครับ" เขาสั่งเสียงเรียบแล้วเดินเข้าไปนั่งในรถยนต์คันหรูของตัวเอง สายตายังคงจ้องมองภาพหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงโดยมีหญิงวัยกลางคนคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ไม่นานนักอีวานเดินเข้ามาแล้วเปิดประตูข้างฝั่งที่นั่งข้างคนขับ เขาหันมาหมายจะรายงานผลกับผู้เป็นนาย แต่ก็ถูกดวงตาสีฟ้าครามนั่นจ้องมองอย่างเย็นชาจนไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปาก เมื่อเขาได้สติอีวานรีบทำหน้าที่ของตัวเองด้วยการรายงานผลของคนข้างบนให้มาเฟียหนุ่มได้รับฟังความเคลื่อนไหว เขาลืมไปว่านายของเขาสามารถเห็นได้ทุกอย่างทุกการกระทำ "คุณเจสสิกาตัวร้อนจี๋เลยครับนาย ผมว่าเธอน่าจะมีไข้ แล้วเธอก็ยังไม่ได้อาบน้ำ ร่างกายของเธอยังมีกลิ่นน้ำหอมของนายติดอยู่เลยครับ เอ่อ..." เขาต้องชะงักไปกับความเงียบที่เจ้านายหนุ่มมองทอดมาที่เขา ก่อนที่เขาตัดสินใจจะหยุดพูดแล้วหันกลับไปมองหน้าของนาธานที่อยู่ตำแหน่งคนขับ "นายจะลงไปดูคุณเจสซี่หน่อยมั้ยครับ" "ถ้ามึงห่วงเธอมาก มึงอยากลงไปดูแลเธอในนรกมั้ยล่ะ"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD