หลังจากที่ส่งโรมพ่อของเจสสิกากลับแล้ว ออสตินก็เอาแต่เงียบไม่พูดอะไร จากปกติเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วคราวนี้เขาเงียบหนักกว่าเดิม ใบหน้าคมคายของเขามันฉายแววนิ่งเรียบเหมือนกับว่าเขากำลังคิดอะไรไม่รู้อยู่ตลอดเวลา และเขาไม่แสดงความรู้สึกใดออกมาจนทำให้หญิงสาวที่นึกสงสัยว่าเขาพาพ่อเธอมาได้อย่างไรถึงกับไม่กล้าถามอะไรออกมา พวกเขาไม่ได้ไปไหนกันต่อ แต่กลับมาที่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มภายในห้องตกอยู่ในความเงียบราวกับอยู่ป่าช้าวัดดอน
เจสสิกาเดินไปนั่งที่โซฟาหรูตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขา ส่วนออสตินเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ภายในใจของมาเฟียหนุ่มมันร้อนรุ่มราวกับกำลังถูกไฟแผดเผา ความตั้งใจแรกเขาจงใจจะให้พ่อของเจสสิกามาที่นี่เพื่อหลอกฆ่าทิ้ง แต่ทุกอย่างที่คิดไว้ต้องหยุดชะงักไปเพราะหญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา
นี่เขากำลังหวั่นไหวอย่างนั้นเหรอ…
"เอ่อ... ฉันขอกลับบ้านได้ไหม"
เมื่อในห้องอยู่ในความเงี
