สองมือเรียวกำเสื้อของมาเฟียหนุ่มแน่นเขายังคงปิดปากบังคับให้เธอเคี้ยวข้าว หญิงสาวพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีทุบที่แผงอกแกร่งของเขาทั้งน้ำตา มันโมโห โมโหที่ทำไมต้องทำกับเธอแบบนี้ด้วย
ตุบ! ตุบ! ตุบ! ตุบ!
"หยุด!"
"อึก... อึก..."
"เจสซี่ ฉันบอกให้เธอหยุด!"
"อืออออ!" เจสสิกาดิ้นเร่าๆ เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพยศใส่มาเฟียหนุ่มใช้นิสัยคุณหนูเอาแต่ใจที่พ่อเลี้ยงด้วยเงินตั้งใจพยศให้เขารีบปล่อยตัวเธอ
"ปล่อยฉันนะ!"
"..."
"ฉันจะกลับบ้าน"
"..."
หมับ!
มาเฟียหนุ่มปล่อยให้เธอทุบแผงอกแกร่งของเขาระรัว ก่อนที่เขาจะจับร่างบางของเธอให้หันหลังแล้วสวมกอดเธอจากทางด้านหลังโดยที่มีมือหนาจับสองมือเรียวของเธอเอาไว้
"กินข้าวให้หมด"
ออสตินพูดน้ำเสียงกดต่ำเพื่อให้เธอยอมกินข้าว เขานั่งลงที่โซฟาข้างหน้าต่างตัวที่เธอนั่งแล้วจับบังคับให้เธอนั่งบนตักแกร่งเพื่อที่เขาจะได้ควบคุมเธอได้ง่ายขึ้น มาเฟียหนุ่ม
