สภาวะคลั่งเธอ

ตอนที่ 7

แป้งขับรถออกมาเที่ยวกับเพื่อนสนิทที่ผับดังแล้วไม่รู้ว่าตาฝาดหรือยังไงถึงรู้สึกเหมือนว่าเห็นสกายอยู่ที่นี่ เธอเดินไปกับเพื่อนพยายามมองหาคนที่ปั่นประสาทอยู่ตลอดเวลาแต่ไม่เจอแม้แต่เงาซึ่งก็ไม่รู้ว่าโล่งใจหรือว่าหวั่นใจกันแน่

ไม่ได้นอกใจใครทำไมต้องรู้สึกผิดด้วย!

"เป็นไรวะแป้ง?"

"เปล่า ดื่มดีกว่าคืนนี้จะเต็มที่เลย"

"งั้นคืนนี้ฉันไปค้างคอนโดแกนะ"

"หยุดเลย! ทางใครทางมันพรุ่งนี้ฉันมีนัด"

"กับคนที่แกรักน่ะเหรอ?"

"อิจฉาเหรอที่ฉันจะมีผัวก่อนแกมีเมีย?"

"..." เมียอะมีนานแล้วแต่พูดไม่ได้แค่นั้นเอง

สกายยิ้มแหย่ๆกับสีหน้าเรียบเฉยของเจ้านายที่นั่งมองซ้อแป้งมากับผู้ชายอีกคนแล้วท่าทีจะสนิทกันมากอีกด้วยไม่รู้ว่าเป็นแฟนรึเปล่า เขาไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าเจอซ้อแป้งที่นี่แต่มันพลั่งปากพูดไปเองแล้วดูหน้าเฮียฟีฟ่าดิเก็บอาการไม่อยู่แล้วแต่เสือกแดกเหล้าเงียบๆแทนการไปหาเรื่องใคร

แบบนี้เรียกเจ็บแต่เก็บอาการรึเปล่าวะ?

...แต่เตือนเฮียแล้วนะไม่ฟังเองนะ

"กูกระทืบให้ไหมเอาให้แม่งจบๆคืนนี้เลย?" น่านถามแล้วนั่งจ้องเพื่อนสลับกับคนที่มันชอบที่กำลังเต้นอยู่กับผู้ชายอีกคน

"กูไม่อยากมีเรื่องแล้วแป้งก็ไม่ผิดด้วยไอ้น่าน กูกับเเป้งยังไม่เป็นอะไรกันเลย" มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ต้องมาเจอกันแบบนี้

เขาพยายามจะไม่สนใจแต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวเลยจำเป็นยกเหล้ากระดกให้ใจเย็นลงก่อน

ทำไมมันถึงได้เจ็บแบบนี้วะ!?

ไม่รู้แล้วว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรที่นั่งยกแก้วดื่มเหล้ามองแป้งเต้นกับผู้ชายอีกคนทั้งกอดคอทั้งโอบเอวแล้วยังเกือบจะจูบกันอีก มือที่กำแก้วเริ่มแน่นมากขึ้นความเจ็บปวดค่อยๆทำให้รู้สึกเหมือนอยากจะกระโดดถีบขาคู่ไอ้เวรนั่นให้กระเด็นแล้วลากคนเจ้าชู้ไปจัดหนักให้สาสมกับความรู้สึกของเขา

"แม่งเอ้ย!!" น้ำเสียงแข็งกร้าวสถบออกมาพร้อมกับแก้วเหล้าแรงมากพอจะดึงความสนใจจากคนทั้งโต๊ะรวมถึงลูกน้องที่สะดุ้งจนกระโดดหนี

"กลับไหมกูไปส่งเองดีกว่าอยู่ดูภาพบาดใจแบบนี้" ชานเสนอแนวทางที่น่าจะดีที่สุดแต่เพื่อนกลับเทเหล้ามายกดื่มแทนคำตอบ

"กูเปิดให้เองแล้วมึงไปลากตัวเด็กมึงออกมา" น่านถามเพื่อนที่หันมามองแล้วยิ้มมุมปากแต่ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้กลับถูกไอ้เพื่อนเหี้ยจับแขนไว้ก่อน

"ไอ้สัตว์น่านพรุ่งนี้มึงมีนัดกับอินวาส่วนมึงไอ้ฟีฟ่าก็จะไปเที่ยวไง มึงนัดกูกับไอ้ว่านเองนะ" มันจะไปคาเฟ่ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน

คนอย่างฟีฟ่าเน้นผับบาร์มากกว่าคาเฟ่น่ารักแบบที่วัยรุ่นชอบเข้ากันแล้วน้ำหน้าอย่างมันไม่มีทางหอบงานไปทำที่แบบนั้นได้หรอกอาหารตามันเยอะ

"มึงจะห้ามทำไมวะ?" น่านหันมาถามเพื่อนที่ทำตัวประหนึ่งพ่อมากขึ้นเรื่อยๆ

"แล้วมึงไปตีไอ้เหี้ยนั่นมันได้อะไรขึ้นมาวะ กูว่ามึงอยู่นิ่งตามที่ไอ้ชานบอกน่ะดีแล้ว" ว่านบ่นออกมากแล้วปรายตามองลูกเพื่อนให้มาจับนายมันไว้

"พูดดีนะมึง!" น่านประชด

"นานๆทีไง กูจะกลับพร้อมไอ้ฟีฟ่ามึงจะอยู่ต่อหรือจะกลับละ?" ว่านถาม

"อยู่ทำส้นตีนอะไรวะพรุ่งนี้กูต้องตื่นแต่เช้าเหมือนกัน" น่านตอบเซ็งๆ

"ก่อนกลับกูขอยั่วคนก่อนนะแล้วเจอกันที่รถ มาไอ้น่าน" ฟีฟ่าตอบปัดมือเพื่อนออกแล้วหันไปยิ้มเลวๆให้พวกมันหวั่นใจเล่นเพราะเขาดันพาไอ้ตัวฉิบหายไปด้วยไง

ชานถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายรีบเดินตามเพื่อนออกไปด้วยว่ากลัวจะมีเรื่อง เขาไม่รู้ฟีฟ่ามันคิดอะไรอยู่แต่คนรักสนุกอย่างมันถ้าจะมีความรักคงไม่ง่ายๆแน่ยิ่งอีกฝั่งเป็นเหมือนแม่เหล็กดึงดูดตัวผู้เข้าหาขนาดนั้น

เหมือนจะเห็นจุดจบตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ!

ฟีฟ่าเดินเบียดเสียดเหล่าผีเสื้อราตรีที่โยกตัวตามท่วงทำนองแสนสนุกสติล่องลอยออกไปเมื่อถูกความมึนเมาเข้าครอบงำแทน เขาเดินมาช้าๆจนมั่นใจว่าใกล้กับโต๊ะของแป้งถึงได้ทำหน้าเมิมเฉยเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรแต่ในจังหวะนั้นกลับมีคนเดินเข้ามาขวางพร้อมกับยิ้มหวานด้วยตาฉ่ำเยิ้มของคนเมา

"ไม่เจอกันนานเลยนะเฮียฟีฟ่า เสาร์นี้เฮียไปใช่ไหม?"

"ไปสิแต่ว่าเพื่อนเฮียลงแข่งแทนแล้วคืนนี้ใครไปส่งละ ให้เฮียไปส่งไหมครับ?"

"ก็ได้ค่ะ"

แป้งยืนนิ่งมองตาค้างอย่างไม่เชื่อว่าโลกจะกลมได้มากขนาดนี้ เธอวางแก้วเหล้าพร้อมกับปล่อยมือจากเพื่อนออกเมื่อเห็นเขามากันครบแถมยังคุยกับผู้หญิงที่เสนอตัวอย่างน่าไม่อายก่อนจะเดินออกไปพร้อมกัน

เขาเห็นเธอรึเปล่านะ?

เธอรู้สึกคล้ายว่าสร่างเมาขึ้นมาทันทีแล้วรีบจ่ายเงินค่าเหล้าเดินออกไปโดยไม่สนใจเพื่อนที่มาด้วยกันก่อนจะรีบขับรถตามเขาออกไปด้วยความเจ็บหน่วงๆ

เธอกดข้อความไปหาเขาแต่กลับไม่มีการอ่านด้วยซ้ำจนรถคันนั้นไปจอดที่คอนโดและหลังจากนั้นไม่ต้องมีคนบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ไม่น่าใจง่ายรักคนเจ้าชู้แบบเขาเลยจริงๆ

...เจ็บจัง!

รถคันหรูขับออกไปอีกเส้นทางเพื่อพักแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถข่มตาหลับได้เลยจริงๆเพียงแค่หลับตาภาพที่เราจูบกับที่ผับก็เด้งเข้ามาในหัวพร้อมทั้งความรู้สึกที่ยังสดใหม่จนไม่รู้จะหาทางออกให้เรื่องนี้ยังไงดี

เธออยากได้เขามากแต่ไม่คิดว่าสุดท้ายจะกลายเป็นแบบนี้

...ทำยังไงต่อดีละ?

เช้าวันต่อมาฟีฟ่าตื่นมาอย่างงัวเงียบนเตียงสีฟ้าอ่อนข้างตัวคือผู้หญิงเมื่อคืน ริมฝีปากหยักกดจูบหัวไหล่ขาวเนียนฝ่ามือกระด้างลูบไล้สัดส่วนโค้งเว้าไปมาจนอีกฝ่าลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับยิ้มกว้างแล้วเริ่มต้นอีกครั้งราวกับว่าเมื่อคืนนั้นไม่เพียงพอทั้งที่แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนด้วยซ้ำ

เซ็กซ์กับเหล้านี่แหละความสุขสุดยอดแล้ว

...ช่างหัวความรักมัน!

เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมงฟีฟ่าถึงได้ขับรถตามเพื่อนไปที่คาเฟ่ของแป้งพร้อมทั้งส่งข้อความบอกเจ้าของด้วย

ความจริงเขายังเมาค้างอยู่เลยเพราะเมื่อคืนกลับจากผับก็มาดื่มต่อที่คอนโดแล้วจบลงบนเตียงเช้ามาก็ยังจัดต่อถึงสองครั้งทั้งบนเตียงละในห้องน้ำกว่าจะออกมาได้

ว่าแต่ผู้หญิงเมื่อคืนชื่อว่าอะไรวะ?

เชี้ย! เมียชาวบ้านชัวร์!!

"สภาพมึงนี่ไหวได้ไงวะ?" ว่านทักเพื่อนที่เดินยิ้มหวานมาแต่ไกลแล้วยังมองสาวๆโต๊ะอื่นอีกต่างหากซึ่งที่นี่ก็มีกระดูกอ่อนให้เคี้ยวเยอะเชียวแหละ

"สภาพกูมันทำไมวะ?" เขาเมาค้างขอบตาเลยคล้ำมากพอสมควรแต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้คนแอบมองเยอะมากโดยเฉพาะเจ้าของคาเฟ่ที่เดินออกมาหา

"มาแล้ว"

"ใคร...เด็กมึงนี่!"

"แล้วมึงคิดว่าน้ำหน้าอย่างกูจะมาทำอะไรที่นี่ละถ้าไม่ใช่เพราะหญิง?" เขาถามกลับพร้อมให้คำตอบที่มันสงสัยจนพากันเบะปากจนน่าถีบปากสักทีสองที

"สภาพกูเป็นไงมั้งวะ?" รู้ว่าเมาค้างแต่ก็ไม่มั่นใจว่าจะดูดีในสายตาเธอรึเปล่า

"ต่อให้เมาค้างเพื่อนกูมันก็หล่อเท่อยู่แล้ว" ชานตอบพร้อมกับดื่มกาแฟเย็นที่สั่งมาก่อนหน้านี้แล้วยังมีขนมอีกหลายชิ้นอีก

"สวัสดีค่ะมาถึงนานรึยังคะ?"

"เมื่อกี้เองนั่งสิแป้ง"

"เมื่อคืนหนักเหรอคะดูหน้าตาสิ" เธอนั่งลงชิดกับเขามากพอจะเห็นรอยแดงที่ต้นคอลามไปถึงหน้าอกแต่ต้องพยายามข่มใจไม่ให้แสดงอะไรออกไปเพราะไม่มีสิทธิ์

"ก็นิดหน่อยแล้วแป้งละเมื่อคืนไปเที่ยวไหนมา" เขาถามโดยที่ไม่มองหน้าเธอด้วยซ้ำเลือกจะดื่มกาแฟข่มลงคอมากกว่า

"กับเพื่อนค่ะ"

"เมื่อคืนโทษทีนะที่ตอบข้อความไม่ได้พอดีเฮียยุ่งมาก"

"แป้งเข้าใจค่ะ" แต่ความจริงเธอไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นแหละเพราะเขาต้องเห็นสิว่าเมื่อคืนเธอไปกับใครแล้วสนิทกันแค่ไหน ทำไมเขาไม่หึงหวงบ้างแถมยังทำเหมือนไม่สนใจกันอีกด้วย

รอยแดงที่ต้นคอเขามันควรจะเป็นเธอสิที่ทำไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นแบบนี้แล้วดูแววตาที่มองกันมันทำให้สับสนมากว่าคิดอะไรกันแน่ เธออยากจะสยบเสืออย่างเขาแต่ในตอนนี้เธอกลับไม่สามารถทำให้เขาสนใจได้ด้วยซ้ำ

"เฮียกวนรึเปล่าหน้าบึ้งเชียว" เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ขึ้นแล้วสีหน้ายิ้มแย้มก็หายไปจนน่าสงสัยว่าคิดอะไรอยู่

"ปวดหัวนิดหน่อยพอดีเมื่อคืนหนักเหมือนกัน" หมายถึงนอนไม่หลับนะไม่ใช่ดื่มเหล้า

"กินยารึยังเป็นห่วงนะ"

"เดี๋ยวก็ดีขึ้นค่ะว่าแต่เฮียไปไหนต่อรึเปล่าคะ?"

"ไม่นะ วันนี้เฮียอยากพักสักหน่อย"

"แป้งก็อยากพักเหมือนกัน" เธอไม่อยากให้เขาไปไหนเลยต่างหากนอกจากอยู่ด้วยกันแบบนี้