"น่าเสียใจจริงๆ ที่พวกคุณลืมฉันทั้งๆ ที่เราเพิ่งแยกจากกันเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี่เองนะ" มีนาทำหน้าเศร้าพร้อมกับเสียงพูดที่ค่อยๆ แผ่วเบาลงราวกับคนที่หัวใจกำลังแตกสลาย
"สองสามวันที่ผ่านมา พวกผมไม่ได้เจอใครเลยนะครับ นอกจากเสี่ยวซาน..เดี๋ยวนะ! คุณคือเสี่ยวซานอย่างงั้นรึ!!" ต้าตงและสมาชิกอีกสี่คนที่เหลือมีท่าทางตกใจจนลนลาน แต่ละคนพยายามนึกว่าเคยได้เจอกับสาวสวยตรงหน้าคนนี้ตอนไหน และในที่สุดต้าตงก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อสามวันก่อนคนเดียวที่พวกเขาได้เจอก็คือเด็กหนุ่มที่ชื่อเสี่ยวซาน
"หนีห่าว (สวัสดี) ฉันเสี่ยวซานเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ในเมื่อมีคนจำได้แล้ว เธอก็รีบเฉลยตัวเพื่อเพิ่มความตกใจให้พวกเขาอีกครั้ง
"เฮ้ย!!" เสียงร้องตกใจของคนอีกสี่คนที่เหลือเมื่อได้รับการเฉลยดังขึ้นพร้อมกัน
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เมื่อเห็นท่าทางที่ดูตกใจมากขึ้นกว่าเดิมของทั้งห้าคน คนที่เหลือบนโต๊ะอาหารก็ส่งเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกัน ยกเว้น
