“İnci Zengin.” diyen adama “Benim.” dedim. Elindeki çiçek buketini verdikten sonra gitti. Rengarenk çiçekleri koklayıp içindeki nota baktım.
‘Evrenin en parlak incisine.’ Yazıyordu.
Üç hafta olmuştu nişanlanalı her gün olmasa da sık sık çiçek gönderiyordu ve her iş çıkışı arabasını dışarıda beni beklerken buluyordum. İşlerini ayarlayabilmişse eve bırakmak için kendisi geliyordu ayarlayamamışsa şoförü eve götürmek için bekliyor oluyordu.
‘’Bir de istemem diyordun.’’ Leyla’nın sözleriyle yüzümdeki gülümsemeyi hızlıca sildim. ‘’Senin hala burada çalışıyor olman bile hata bırak işi baksın nişanlın sana.’’
‘’Konuşma boş boş.’’ dedim. Çiçekleri dinlenme odasına götürüp bıraktım ve geri döndüm.
Kalan saatler rutindi gelip giden müşterilerle ilgilenmiştik. Mağazayı kapattığımızda üzerimiz
