วันต่อมาเวย์ก็มาเรียนตามปกติขณะที่เวย์นั่งรอเรียนอยู่ในห้องก็ต้องคิ้วขมวดสงสัยเมื่อเห็นรามินเดินเข้ามาในห้องด้วยสภาพเหงื่อท่วมตัว
“มึงไปทำอะไรมาไอ้มิน ทำไมเหงื่อท่วมตัวมาแบบนี้”
เวย์เอ่ยถามรามินทันทีเมื่อรามินเดินเข้ามานั่งข้างๆ ตัวเอง
“ก็ขับรถมาเรียนเฉยๆ นี่ล่ะ วันนี้แม่งอากาศร้อนแต่เช้าเลย”
“แอร์ไอ้ลูกรักมึงเสียรึไงถึงได้บ่นว่าร้อน”
เวย์เอ่ยถามรามินด้วยความสงสัยเพราะปกติรามินขับรถสปอร์ตคู่ใจมาเรียนประจำ
“เปล่า วันนี้กูขับมอไซค์มา”
“ห๊ะ! มึงนี่นะขับมอไซค์มา”
เวย์ร้องตกใจทันทีเมื่อรู้สาเหตุที่มาสภาพเหงื่อท่วมตัวของรามิน
“ตกใจอะไรของมึง กูแค่ขับมอไซค์มาเรียน มันแปลกตรงไหน”
“แปลกสิวะ มึงเคยขับมอไซค์มาเรียนที่ไหนล่ะ อารมณ์ไหนของมึงเนี่ย”
เวย์พูดขึ้นพร้อมกับหน้างงๆ ใส่รามิน
“วันนี้กูไปรับพี่เค้กมาเรียนด้วยแต่กูยังไม่อยากให้เธอรู้ฐานะจริงๆ ของกู กูเลยเอามอไซค์ลูกน้องมาขับ”
รามินตอบ
