Marrying Uncle Eliezer ( SPG )

Chapter 02

PAKIRAMDAM ni Sianna, para siyang zombie na naglalakad habang palabas sa bahay ni Wil. Ganito pala iyong pakiramdam na halos mamanhid ka. Ganoon pa man, walang humpay sa pagpatak ang mga luha niya.

Durog na durog ang pakiramdam niya. Halos hindi nga niya maipaliwanag ang kaniyang nararamdaman ng mga sandaling iyon. Kung gaano ba kasakit ang nakita ng mga mata niya kanina.

Akala niya, sa mga napapanood o nakikitang post sa social media lang nangyayari ang mga ganoong uri ng panloloko. Hindi lubos akalain ni Sianna na mangyayari din iyon sa kaniya.

Sa kaniya pa mismo kung kailan malapit na silang ikasal ni Wil.

Huminto siya sa paglalakad nang mapatapat siya sa kinaroroonan ng mga magagarang sasakyan ni Wil. Inilibot ni Sianna ang nanlalabo niyang paningin sa paligid. At nang makakita ng mga bato sa isang gilid ay nilapitan niya iyon. Sa una ay kumuha siya ng dalawa.

Kapag kuwan ay walang kaabog-abog na ibinato niya sa windshield ng kotse ni Wil ang hawak niyang bato. Hindi pa siya nakontento at kumuha pa ng mga bato at pinagbabato ang mga windshield ng sasakyan ni Wil. Doon niya ibinuhos ang nararamdaman niyang galit.

Maging ang paso na may tanim na halaman ay nagawa pa niyang buhatin para lang ibato sa kotse ni Wil.

Wala siyang pakialam kung magalit man ito sa kaniya. Baka tawanan lang niya ito. Wala pa sa kalingkingan niyon ang sakit na dinulot nito sa kaniya.

Nilapitan niya ang nabasag na paso at kinuha ang pinakamatalas na parte niyon. Walang kaabog-abog na ikiniskis naman niya iyon sa palibot ng sasakyan ni Wil. Lahat ng sasakyan nito ay ginasgasan niya. May isinulat pa siya na salitang cheater.

Alam niya kung gaano kaimportante rito ang mga sasakyan nito.

“Sianna! What the hell are you doing?!” gilalas at windang na windang na bulalass ni Wil nang lumabas ito ng bahay at makita ang kaniyang ginagawa sa sasakyan nito.

Dahil may hawak siya na matigas na bagay kaya hindi makalapit sa kaniya si Wil.

Malamig na tingin ang ipinukol niya kay Wil nang balingan niya ito ng tingin.

“Ano’ng sinabi mo? What the hell am I doing?”

Napaatras si Wil nang humakbang siya palapit dito.

“Sianna—”

“Gusto mo talaga na mapatay kita ngayon, Wil?”

Lalong namutla ang hitsura ni Wil. Nakakatakot naman kasi talaga ang galit na namumuo ngayon sa kaniya na gustong-gusto niyang ilabas.

“Naging faithful naman ako sa iyo, pero ano ‘tong ginawa mo sa akin? Sa bahay pa talaga na ‘to?!”

“S-Sianna, bitiwan mo ‘yang hawak mo.”

Humigpit ang pagkakakapit ni Sianna sa matigas na hawak niya.

“Ginawa mo akong isang malaking tanga!”

Ngayon mas napatunayan ni Sianna kung gaano rin kaduwag ang lalaking minahal niya nang magtatakbo iyon pabalik sa loob ng bahay nito. Nag-lock pa ng pinto dahil sa pag-aakalang babatuhin niya ito.

Sa sobrang gigil niya sa kaduwagan ni Wil, dinampot niya ang isang may kalakihang bato at buong lakas iyongg ibinato sa glass wall ng bahay na iyon. Sa sobrang lakas ng impact, ang glass wall na tumatabing mula sa unang palapag papunta sa pangalawang palapag ng bahay na iyon ay nabasag.

Kung bakit nakaramdam siya ng pagka-satisfied sa nangyari sa halip na matakot kay Wil. Kitang-kita ang loob ng bahay na iyon.

Pinagpag ni Sianna ang kamay at ipinasya ng lisanin ang lugar na iyon na para bang walang nangyari.

Kahit paano, nailabas niya ang sakit na nararamdaman sa kaniyang dibdib. Pero alam niya na kulang na kulang pa ang paninira niya sa mga pag-aari ni Wil.

Nang makasakay siya sa kaniyang kotse, tulala lang siya habang nakahawak sa manibela niyon. Hindi gumagana nang maayos ang kaniyang isipan.

At kapag sumasagi sa isipan niya ang nakitang eksena sa silid ng bahay ni Wil, para bang nanlalaki ang pakiramdam niya sa kaniyang ulo.

“Sianna, ‘wag mo ng iyakan ang walang kuwentang lalaki na ‘yon,” matigas niyang saway sa kaniyang sarili nang mag-init ang bawat sulok ng kaniyang mga mata.

Ngunit sa huli, tao pa rin pala siya na nakakaramdam ng sakit.

Nang mapahagulhol na siya ng iyak ay hinayaan na lamang niya ang kaniyang sarili at inilabas ang sakit na nararamdaman sa pamamagitan ng pag-iyak.

Ibibigay niya ang araw na iyon sa kaniya para ilabas ang nararamdaman niyang sakit sa dibdib. Ang magluksa para sa puso niyang dinurog ng husto ni Wil. Pero pangako niya sa kaniyang sarili na pagkatapos niyon, kailangan niyang magpatuloy sa buhay.

Kahit sobrang sakit ng kaniyang nararamdaman.

NAHIHILO NG LALO ang pakiramdam ni Sianna dahil sa mga neon lights na kay lilikot sa loob ng high end bar na kaniyang pinuntahan sa BGC. Idagdag pa ang mga hard drinks na kaniyang pinag-iinom. Naghalo-halo na.

Wala siyang pakialam kung malasing man siya sa gabing iyon.

Iniisip niya na baka sakaling maibsan ng alak ang nararamdaman niya. Pero parang hindi rin naman effective dahil tila nananariwa pa sa kaniyang alaala ang kawalanghiyaan ng kaniyang ex-fiancé at ni Rose na kaniyang stepsister.

“Mga walanghiya talaga,” anas niya. “At ‘yang si Rose, kahit na kailan, mang-aagaw. Eh, ‘di magsama sila ngayon. Ako pa ba?” ungot niya na muling inisang lagok ang alak sa harapan niya.

Nasapo ni Sianna ang kaniyang ulo. Nahihilo na talaga ang kaniyang pakiramdam. At kung hindi pa siya aalis sa lugar na iyon, siguradong mas malaking problema iyon para sa kaniya. Baka gumapang pa siya palabas sa bar.

Nagbayad muna siya bago tuluyang nilisan ang lugar na iyon. Hindi niya pinansin ang mga lalaking panay ang papansin sa kaniya. May isa pa nga na humarang sa kaniyang dinaraanan na itinulak lang niya palayo sa kaniya.

Nang makarating sa may elevator ay nainip pa siya sa tagal niyong bumukas. At nang tuluyang bumukas ay agad siyang sumakay sa loob.

Bago siya magpakalasing kanina sa bar na pinuntahan, na nasa itaas lamang ng hotel na kaniyang kinaroroonan ay may silid na siyang kinuha para doon siya magpapalipas ng gabi. Alam naman niya sa sarili niya na hindi stable ang kaniyang kundisyon oras na makainom siya ng alak. Hindi siya makakapag-drive pauwi sa condo niya.

Ganoon pa man ay nagtira siya ng kaunting ulirat para sa kaniyang pag-uwi.

Nasapo pa ni Sianna ang kaniyang noo nang makaramdam lalo ng hilo. Pati paningin niya ay nagdodoble na halos. Ano mang sandali, babagsak na siya.

Nang bumukas ang elevator ay lumabas na siya roon at sinikap hanapin ang kaniyang hotel room sa nanlalabo niyang paningin.

Pinakatitigan pa niya ang room number sa may pinto na kaniyang papasukan.

“Ito na ‘yon,” anas pa niya.

Humawak siya sa doorknob. Nasurpresa pa siya nang hindi iyon naka-lock.

“Bakit hindi naka-lock?” anas pa niya. “Ah, ewan,” aniya na itinulak na ang pinto para makapasok siya sa loob. Gusto na niyang humiga sa kaniyang kama.

Nang makapasok siya sa loob ay inuna niyang hubarin ang suot na three-inch-high heels sa kaniyang mga paa. Nakabukas ang lahat ng ilaw sa loob ng silid na iyon kaya binawasan niya at pinatay ang ibang-ilaw para hindi ganoon kaliwanag. Nang makita niya ang malaking kama ay agad niya iyong hinayon kahit medyo hilo na ang kaniyang pakiramdam.

Napaungol pa siya nang makahiga sa kama dahil sobrang lambot niyon.

At least, safe siyang nakarating sa silid na kaniyang ukupado.

Ngunit sa kalagitnaan ng pagtulog ni Sianna ay naalimpungatan siya nang para bang may humahaplos sa kaniyang katawan at humahalik sa kaniyang leeg.

“Hmm,” ungol niya na itinulak pa ang mabigat na kung ano na nakadagan sa kaniyang katawan.

Nang unti-unti niyang imulat ang kaniyang mga mata ay halos nanlalabo pa rin ang kaniyang paningin. Nahihilo rin ang kaniyang pakiramdam. Para siyang nasa isang panaginip na hindi niya mawari. Muli siyang pumikit.

Nang maramdaman ang labi na humahalik ngayon sa kaniyang labi ay kung bakit nakuha pa niyang tumugon. Hindi alam ni Sianna kung dala pa rin ba ng kalasingan kaya gustong-gusto ng kaniyang pakiramdam ang halik na iyon.

Para bang ang sarap tugunin. Kay lambot din ng labing humahalik ngayon sa kaniya.

Lumalim ang halik na iyon. Halik na buong akala ni Sianna ay parte lamang ng kaniyang panaginip dahil na rin sa kaniyang kalasingan.

Ni wala siyang nakapang pagtutol nang mahubad ang kaniyang suot na black dress. Hanggang sa tuluyan ng mawala ang suot niyang saplot sa kaniyang katawan.

Ramdam niya ang pagpapala sa kaniyang dibdib at paglalaro ng isang daliri sa namamasa niyang kaselanan.

Puro daing ang kumakawala sa kaniyang bibig na hindi rin niya mapigilan.

Pakiramdam niya ay gumaganti siya sa kawalanghiyaan ni Wil.

Mas lalo siyang napaungol nang makaramdam ng kakaibang kaligayahan sa pagitan ng kaniyang mga hita nang para bang may mainit na kung anong nagpapaligaya roon. Nanuyo rin lalo ang lalamunan niya. Ganoon din ang kaniyang mga labi. Para siyang mababaliw na hindi niya maintindihan.

At nang matapos sa pagpapaligaya sa kaniyang kaselanan ang lalaking nasa ibabaw niya, sunod niyon ay ang paghahanda nito para magsanib ang kanilang mga katawan. Ngunit nang umulos ito sa kaniyang kaselanan ay halos ikagising naman ng animo natutulog niyang diwa.

“Aaah!” nasasaktang daing ni Sianna. Sobrang sakit na pati iyon ay literal niyang naramdaman.

Nang magmulat siya ng mga mata ay nakita niya ang dibdib ng lalaking nasa ibabaw niya.

“s**t. You’re a virgin?” tila dismayado pang wika ng lalaking nasa ibabaw ngayon ni Sianna.

Narinig ba talaga niya iyon?

Napalunok siya. Hindi ba siya nananaginip lang?

Unti-unting umangat ang tingin niya sa lalaking nasa ibabaw niya. Ngunit hindi niya ito maaninag nang husto dahil para bang medyo malabo ang kaniyang nakikita sa mga mata niya na bahagyang nakamulat.

“A-ano naman kung… kung virgin ako?” hindi niya napigilang itugon. “Choosy ka pa, ha?” napaungol si Sianna. “Ang sakit,” daing pa niya na mariing pumikit.

Nahawakan ni Sianna ang kaniyang ulo na nahihilong lalo ang pakiramdam.

“Bear the pain,” anang lalaki na muling nagpatuloy sa pag-ulos sa kasikipan ni Sianna.

“M-masakit. Tama na—”

Hindi na naituloy pa ni Sianna ang kaniyang mga sasabihin nang hagkan siya ng lalaki sa kaniyang mga labi. Nagpatuloy iyon sa pag-ulos hanggang sa tuluyang makapasok ang mahaba at malaki niyong kargada sa kaniyang kaselanan.

Hinang-hina ang pakiramdam ni Sianna.

Kalaunan naman ay napalitan ng naliligayahang ungol at daing ang apat na sulok ng silid na iyon.