บทที่ 19 ท้อง
อุแหวะ อุแหวะ
เสียงหญิงสาวโกงคออาเจียนดังขึ้นในยามย่ำรุ่ง พิมพ์มาดาทรุดตัวนั่งลงที่พื้นดินตรงลานบ้าน ที่ใช้สำหรับเอาไว้ล้างหน้าอย่างหมดแรง แขนข้างหนึ่งเกาะอยู่บนขอบโอ่งน้ำใบหน้าซบลงบนแขนของตนเอง หญิงสาวรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน คิรากรจากไปได้สองเดือนแล้ว ชายหนุ่มไม่ได้กลับมาอย่างที่รับปากเอาไว้ หญิงสาวนับวันเวลาเฝ้ารอ ทว่ากลับไร้เงาของชายคนรัก
"พิมพ์..." เสียงเรียกของมารดาดังขึ้นจากทางด้านหลัง หญิงสาวรีบเช็ดหน้าเช็ดตาอย่างลวก ๆ เธอรีบลุกขึ้นยืน ทว่าเหมือนจะรีบมากเกินไป เธอจึงเซจะล้ม พิมลรีบเข้ามาประคองลูกสาวตนเองเข้าไว้ได้ทันก่อนที่ร่างบางจะล้มหัวฟาดโอ่งน้ำเสียก่อน
"เป็นยังไงบ้างพิมพ์ เวียนหัวเหรอลูก" พิมลเห็นลูกสาวตนเองหน้าซีดเซียว นางจึงประคองลูกสาวไปนั่งที่แคร่ข้างบ้าน เวลานี้พนาและพลพัชร์ยังไม่ตื่น เพียงแต่พิมพ์มาดาต้องตื่นมาทำอาหารเช้าเตรียมไว้รอ ซึ่งเป็นกิจวัตรประจ
