ตอนที่ 17ร่ำลา
"พี่กรรู้จักถ้ำนี้ได้ยังไงคะ แล้วไหนว่าอยากเล่นน้ำตกไง" พิมพ์มาดาหรี่ตามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัย และอดจะระแวงไม่ได้
"พัชเคยพามาน่ะ แต่พัชมันปีนไปบนเขานะ พี่เลยสำรวจแถว ๆนี้ดูก็เลยเจอถ้ำนี้เข้าให้น่ะ เราเข้าไปกันเถอะ" คิรากรชวนหญิงสาวด้วยใบหน้าแสนซื่อ ทว่าแววตากับดูเจ้าเล่ห์
"เดี๋ยว ๆ ค่ะ เราจะเข้าไปทำไมคะ" พิมพ์มาดาขืนตัวไว้ไม่ยอมเดินตาม ร่างบางแอบกลอกตาขึ้นอย่างเหลือเชื่อ ขาก็ยังไม่หายยังอุตส่าห์จะพาเธอเดินเข้าไปในถ้ำ ถึงแม้ว่าทางเดินเข้าถ้ำแห่งนี้จะไม่ได้ซับซ้อนเป็นซอกหินซอกปูนอะไร ทว่าก็ไม่สบายเหมือนทางเรียบในหมู่บ้านนัก
"พี่เจอบางอย่างในถ้ำสวยมาก พี่อยากให้พิมพ์ได้เห็น" ร่างหนาส่งยิ้มละมุนไปให้ หญิงสาวก้มหน้าลงอย่างเขินอาย ทว่าก็พยักหน้าตกลงตามชายหนุ่มเข้าไปยังในถ้ำอยู่ดี
ทั้งสองเดินตามกันเข้าไปในถ้ำ คิรากรพาหญิงสาวไปหยุดอยู่ในโถงขนาดใหญ่ด้านบนผนังถ้ำเป็นหินง
