“ถ้าไปแล้วจะเห็นนั่งอยู่ได้ยังไงล่ะ”
ถามดีๆ แต่กลับตอบรวนๆ คิดจะป่วนกันใช่มั้ย ได้! งั้นเขาก็นั่งหน้าตายอย่างนั้นคนเดียวไปเลยแล้วกัน ซีลีนาคิดอย่างฉุนๆ ก่อนจะเดินลิ่วๆ เข้าไปในห้องแต่งตัว ด้วยอาการกระฟัดกระเฟียด
ไม่นานก็เดินกลับออกมา ด้วยชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนพอดีตัว กับกางเกงขาสั้นสำหรับใส่อยู่บ้าน อีกนิดก็กำลังจะเดินไปถึงลูกบิดประตู แต่คนที่นั่งอยู่ก็ปรามขึ้นเสียก่อน
“จะออกไปไหน เขาไม่ให้ออกไปข้างนอกวันเข้าหอ โบราณถือ” เอ็ดเวิร์ดเอาคำพูดมารดาที่เพิ่งต่อว่าเขา เมื่อไม่กี่นาทีก่อนมาประชดคนร่วมห้อง แต่เขาก็เจตนาว่าไม่อยากให้เธอเดินออกไปนั่นแหละ เพราะถ้าพ่อกับแม่เห็น คงมาโทษว่าเขาเป็นต้นเหตุให้สาวเจ้าไม่พอใจอีก
“เรื่องของโบราณสิคะ ซินนี่ไม่ถือ” เถียงกลับอย่างถือดี ซ้ำยังทำท่าจะเปิดประตูออกไปให้ได้
“พูดไม่รู้เรื่องหรือไงซินนี่” เสียงเข้มตวาดอย่างวางอำนาจ เมื่อเห็นอีกฝ่าย ไม่ทำตามคำแนะนำ
