“ทีหลังเถื่อนก็ต้องใจเย็นเข้าใจไหม” ฉันพูดขึ้นอีก จริงๆ ถ้าวันนี้เถื่อนไม่ใจร้อนไปต่อยผู้ชายคนนั้นก่อนก็คงไม่เจ็บแบบนี้
“เออรู้แต่ไม่ต้องทำหน้าหงอยเป็นหมาเดี๋ยวกูก็จับมึงเอาหรอก”
“เจ็บขนาดนี้ทำไม่ได้หรอกเถื่อน” ฉันพูดจบเถื่อนก็พลิกตัวฉันลงและขึ้นค่อมฉันทันที
“ลองดูมั้ยละว่าแผลมันไม่ได้มีผลถ้ากูจะเอามึง” เถื่อนพูดจบก็ประกบปากกันฉันเข้าทันที ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของฉัน ฉันเปิดรับสัมผัสเหล่านั้นด้วยความเต็มใจปล่อยให้เถื่อนครอบครองปากของฉันอย่างเต็มที่
“กูต้องจูบมึงบ่อยๆ ละจะได้เป็นสักที” เถื่อนพูดขึ้นต่อทันที
“ใครจะไปจูบเก่งแบบเถื่อน” เพราะฉันไม่ได้มีสกิลจูบติดตัวมาเลยและที่ฉันเริ่มจูบได้ก็เพราะเถื่อนนี่แหละ
จากนั้นเถื่อนก็ก้มลงมาคลอเคลียกับลำคอของฉัน ก่อนที่เถื่อนขบเม้มมันเบาๆ จนเกิดรอยรักสีดอกกุหลาบ
“อื้อ…เถื่อนเดี๋ยวมันแดง” ฉันบอกขึ้นทันที
“ตีตรา” เถื่อนผละออกก่อ
