เมื่อนามิเข้ารับทุนการศึกษาเสร็จ พายุก็รีบพามาเก็บกระเป๋าสัมภาระก่อนจะรีบเดินทางกลับโดยไม่ร่ำลาเพื่อนสนิทและผู้ใหญ่ในงานเลย
ระหว่างขับรถพายุก็ได้แต่เหล่ตามองดูนามิที่เล่นโทรศัพท์มาตลอดทางยิ่งทำให้พายุอยากรู้อยากเห็นจึงแย่งโทรศัพท์มาดู
นามิ: ครู!!! ทำไมทำแบบนี้คะไม่มีมารยาท!!
ครูพายุ: คุยกับใครอ่ะ! หืมมม ไอ้โปรด!!!
นามิ: เอามาเลยนะ!
ครูพายุ: ฉันจะขับรถมันเสียสมาธิ!
นามิ: เกี่ยวอะไรกันคะ!!
ครูพายุ: เกี่ยวสิใครจะทนเห็นเมียตัวเองคุยกับผู้ชายคนอื่นได้ล่ะ!
นามิ: อย่ามาพูดแบบนี้นะคะ
ครูพายุ: ทำไม!//ผมหันไปมองหน้านามิก่อนจะรีบขับรถต่อ
นามิ: หนูเป็นเมียคนที่เท่าไหร่หรอคะ?
พายุถึงกับนิ่งเมื่อเจอคำถามของนามิเข้าไป นามินั่งรอคำตอบอยู่นานจนเธอต้องเบนหน้ามองไปทางกระจกด้านข้าง
"สุดท้ายครูพายุก็เห็นเธอเป็นแค่ของเล่นค่าเวลาเท่านั้น"
ครูพายุ: พรุ่งนี้วันอาทิตย์แม่เธออยู่บ้านหรือเปล
