ไม้กันหมา

1232 Words

มือเรียวบางประคองแก้วเหล้ามาจรดที่ริมฝีปากขณะดวงตากลมแกมเศร้ากลอกกลิ้งไปมาตามแสงไฟรอบตัว ชีวิตของจัสมินคุ้นเคยกับผับเพราะเธอทำงานกลางคืน เหตุผลที่เลือกหนทางนี้เพราะค่าตอบแทนที่สูงกว่า เหมาะกับคนที่มีภาระหน้าที่ที่นอกจากจะดูแลปากท้องยังต้องเก็บไว้เป็นค่ารักษาพยาบาลน้องชาย หากให้ประเมินบรรยากาศโดยรอบของที่นี่กับที่ที่เธอเคยอยู่ แน่นอนว่ากินกันไม่ลง ซึ่งมันอาจจะเป็นคำตอบนัยๆ ให้เธอรู้ว่า บนโลกใบนี้ผับดีๆ ไม่ได้มีแค่ที่นั่น ผู้ชายดีๆ ก็ไม่ได้มีแค่เขาเช่นกัน "คิดถึงผู้ชายเฮงซวยอีกแล้วสินะ ทำไมแกโง่แบบนี้วะมิน แกควรลืมมัน ลืมหน้าคนห่วยๆ แบบนั้นซะ" จัสมินกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะแรงๆ ขาสวยตวัดขึ้นไขว้ห้าง ใช้ปลายนิ้วคลึงขมับไล่ความเหนื่อยกายเหนื่อยใจที่กำลังเผชิญ แม้รู้ดีว่าการทำแบบนี้มันไร้ประโยชน์ก็ตาม "ขอเหล้าเพิ่มหน่อยค่ะ" "ยังจะเอาอีกเหรอครับ ผมว่าคุณลูกค้าดื่มเยอะแล้วนะครับ" บาร์เทนเด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD