วันหยุดหมดไปพร้อมกับการนอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ วันนี้จัสมินไม่ได้มีเวลามานั่งคิดหรือนอนคิดถึงผู้ชายเฮงซวยด้วยซ้ำ หากจะให้พูดกันตามตรง กลิ่นหอมบนตัวของใครบางคนที่ติดอยู่บนผ้าห่ม ปลอกหมอน พวกนั้นต่างหากที่ก่อกวนหัวใจของเธอได้ดีมากกว่า
คนตัวเล็กดันตัวลุกจากเตียงด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่า นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมมาทัดที่ใบหูเล็กในยามที่ตากลมมองผ่านหน้าต่างแล้วพบว่าริกเตอร์คุยกับใครบางคนที่ชั้นล่าง
มีการยื่นของให้กันก่อนที่ชายแปลกหน้าคนนั้นจะแยกตัวออกไป
“เมื่อกี้ใครมาเหรอริก” จัสมินร้องถาม ทั้งที่เท้ายังแตะอยู่ที่ชั้นบันได
“มีขนมมาส่งให้พี่มินน่ะครับ”
“ขนมมาส่งให้พี่? แต่พี่ไม่ได้สั่งนะ”
“คุกกี้กับพายข้าวโพด ของโปรดพี่เลย” ริกเตอร์ส่งของให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของ ผู้รับงุนงงไม่น้อย แต่ก็ยอมรับถุงกระดาษและก้มมองของด้านในแบบงงๆ
“คนเป็นหมอจะโรแมนติกแบบนี้ทุกคนไหมนะ ตัวไม่อยู่ แต่ส่งขนมมาให้ดูต
