ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 35
2 ปีต่อมา
ไป่ถิงถิงในร่างอุ้ยอ้ายค่อยๆ เดินไปข้างหน้าโดยที่มือข้างหนึ่งถือเอาลูกท้อสวรรค์ผลโต ส่วนอีกมือข้างก็ประคองที่ท้องนูนของตนเองด้วยความรักใคร่ ข้างกายมีเอินเจียวเหมยที่เดินตามประคองอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากนางกลัวว่าไป่ถิงถิงจะเกิดล้มจนเป็นอันตรายเข้า
“เจ้าว่าท่านพี่เตรียมของเอาไว้เยอะเกินไปหรือไม่” ไป่ถิงถิงชี้ไปที่บรรดาของเล่นต่างๆ ที่หงเฟยจวินเตรียมเอาไว้
“อาจเป็นเพราะคุณชายน้อยเฟยฉีเป็นบุตรชายตนแรก ท่านมหาเทพจึงอยากเตรียมทุกอย่างให้พร้อมอย่างที่สุดเจ้าค่ะ”
“แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเมื่อเฟยฉีคลอดออกมา เขาจะสามารถเล่นม้านั่งได้เลย เจ้าไม่เห็นหรือว่าจำนวนของมันนั้นมีมากแค่ไหน ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ท่านพี่บ้าไปแล้วแน่ๆ” ไป่ถิงถิงว่าพลางกัดลูกท้อเข้าปากคำใหญ่
“พระชายาไปนั่งพักที่สระบัวสวรรค์เช่นเดิมดีหรือไม่เจ้าคะ ข้าจะได้ให้พ
