ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 33
เมื่อได้มานั่งอยู่ในเรือนรับรองเฮยซานก็มองไปรอบๆ อย่างสนใจ แต่ทางด้านไป่ถิงถิงนั้น ทันทีที่เห็นขนมวางรออยู่บนโต๊ะ ร่างบางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที แต่ยังไม่ทันจะได้หยิบมันเข้าปากหงเฟยจวินก็เอ่ยห้ามเสียก่อน
“พระชายา นั่นของหวานใช่หรือไม่”
ไป่ถิงถิงที่อ้าปากค้างอยู่ อีกทั้งขนมแตะริมฝีปากแล้วนั้นหันกลับไปมองหงเฟยจวิน “ท่านพี่... วันนี้ข้ายังไม่ได้กินของหวานเลยแม้แต่ชิ้นเดียว” ร่างบางยืนตัวตรงก่อนจะเอามือวางที่หน้าท้อง “ลูกอยากกินมาก ท่านพี่จะใจร้ายได้ลงคอหรือ”
หงเฟยจวินส่ายหน้า ก่อนจะชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว “วันนี้พระชายากินได้แค่สามชิ้นเท่านั้น”
ไป่ถิงถิงพยักหน้ารัว “สามชิ้นขอรับ”
ร่างบางรีบนั่งลงประจำที่ก่อนจะหยิบเอาขนมเข้าปากคำใหญ่ หลับตาเคี้ยวด้วยสีหน้ามีความสุขจนหงเฟยจวินที่ยืนมองอยู่ส่ายหน้าน้อยๆ ร่างสูงหันกลับไปหาเฮยซานก่อนจะพยักหน
