ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 32
ไป่ถิงถิงถูกปลุกขึ้นในกลางดึกเนื่องจากหงเฟยจวินสัมผัสได้ถึงการบุกรุก ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นก่อนจะมองสามีด้วยสายตาง่วงงุน
“เกิดอะไรขึ้นหรือท่านพี่” ไป่ถิงถิงยกมือขึ้นมาขยี้ตา
“ข้าสัมผัสได้ถึงการบุกรุก”
ไป่ถิงถิงตาโต “แล้วเราต้องทำอย่างไรหรือ”
“เฉินต๋าจะพาเจ้าเข้าไปอยู่ที่ถ้ำเทียนกง เจ้ารอข้าอยู่ที่นั่นจนกว่าข้าจะไปรับ เข้าใจหรือไม่”
ไป่ถิงถิงกัดปากแสดงสีหน้ากังวล “ท่านพี่จะปลอดภัยใช่หรือไม่”
หงเฟยจวินยิ้มก่อนจะลูบศีรษะไป่ถิงถิงเบาๆ “ข้าย่อมปลอดภัยอยู่แล้ว”
“เช่นนั้นข้าและลูกจะรอท่านพี่อยู่ที่ถ้ำเทียนกง ท่านกลับมาเร็วๆ นะขอรับ”
หงเฟยจวินจูบหน้าผากของไป่ถิงถิงครั้งหนึ่ง “เรื่องทุกอย่างจะต้องจบลงโดยเร็ว เราทั้งคู่จะได้ครองรักกันอย่างมีความสุขเสียที”
“แต่ตอนนี้ข้าก็มีความสุขนะขอรับ” ไป่ถิงถิงตอบหน้าซื่อ
“เอาเถิด อย่างไรตอนนี้เจ้
