ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 21
ไป่ถิงถิงค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้นมาช้าๆ ร่างบางลุกขึ้นนั่งก่อนจะชูมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วบิดมันไปมา
“อื้อออ เหตุใดข้าถึงปวดเมื่อยไปทั้งตัวเช่นนี้” ไป่ถิงถิงมองดูสิ่งของภายในตำหนักก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน แต่พอยืนแล้วกลับหงายหลังลงไปนั่งอยู่บนเตียงอีกครั้ง “อ๊ะ! อะไรกันเนี่ย” ไป่ถิงถิงลูบที่บั้นท้ายเบาๆ เนื่องจากรู้สึกเจ็บเล็กน้อย “หือ.. ทำไมหางของข้าก้อนใหญ่จัง ขนพันกันหรือ” ไป่ถิงถิงหันไปมองที่หางของตนเองก่อนจะตาโต
ร่างบางวิ่งออกมาจากตำหนักของตัวเองด้วยสีหน้าตกใจ ไป่ถิงถิงวิ่งมุ่งหน้าไปหาหลี่มู่ฟางที่ตำหนัก โดยที่ระหว่างทางนั้น ร่างบางก็เดินไปด้วย ตะโกนเสียงดังไปด้วย
“ท่านแม่! ท่านพ่อ! ข้ามีหางครบเก้าหางแล้ว!!!”
หลี่มู่ฟางเดินออกมาจากตำหนักก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ “เจ้าออกมาจากตำหนักในสภาพนี้ได้อย่างไร”
“ข้ามีหางครบเก้าหางแ
