ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 11
ไป่ถิงถิงที่นั่งอยู่บนต้นไม้ค่อยๆ หุบปากที่กำลังอ้าอยู่ลง ก่อนจะจ้องหน้าชายชราที่กำลังเล่าเรื่องราวของตนกับมหาเทพออกมาได้ราวกับว่าเป็นเรื่องของตนเอง หลายครั้งที่ชายชราผู้นั้นหันมามองไป่ถิงถิงพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก ทำให้ไป่ถิงถิงนั้นอยากจะพุ่งไปลากชายชราผู้นั้นมาเค้นถามว่าเขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร แต่ร่างบางก็ทำได้เพียงแค่รอให้ชายชราผู้นั้นเล่าจนจบเท่านั้น
“แล้วตอนนี้.. ท่านมหาเทพกับท่านปีศาจจิ้งจอกก็ยังไม่ได้เข้าพิธีมงคลด้วยกันน่ะหรือ” ชาวบ้านผู้หนึ่งเอ่ยถาม
ชายชราพยักหน้า “นี่ก็สามหมื่นปีแล้ว ไม่รู้ว่าท่านมหาเทพต้องรอไปอีกนานเท่าไหร่”
“ถ้าหากเป็นข้านั้น ข้าหาภรรยาใหม่ดีกว่า ให้มารออยู่แบบนี้ไม่มีทางเสียหรอก”
ไป่ถิงถิงกัดฟัน “เจ้าไม่รู้อะไรอย่าพูดเสียดีกว่า ไม่เช่นนั้นข้าจัดการเจ้าแน่”
ชายชราหัวเราะน้อยๆ “ผู้ใดก็ต่างคิดเช่นเจ้า แ
