EP 14
1111 Words
ตอนที่ 3
“อ้าว! คุณธรรทรกับคุณกรณ์ไม่เข้ามาทานอะไรก่อนกลับเหรอยัยขิม” กรรชัยถามลูกขณะเห็นลูกสาวเดินเข้าบ้านมาคนเดียว เพราะเขารู้ว่าทั้งสองหนุ่มไปพร้อมกับลูกสาว
“อ๋อ! ไม่ค่ะพ่อ คุณกรณ์เขากลับแท็กซี่ไปแล้วค่ะ จะให้คนรถไปส่งก็ไม่ยอม เพราะเกรงใจ”
“พ่อก็เห็นเขาท่าทางขี้เกรงใจคนมากนะ แต่พ่อว่าคุณธรรทรน่ะโชคดีนะที่ได้ลูกน้องอย่างเขา เห็นบอกว่าเป็นคนมีความสามารถคนหนึ่ง ที่ใครๆ ก็อยากได้ไปเป็นมือขวาเลยนะ”
“ค่ะ! แล้วคุณแม่ไปไหนคะพ่อ” เธอถามเพราะเห็นกรรชัยนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว
“แม่อยู่ที่เรือนคุณย่ากับป้าอรตั้งแต่บ่ายแล้ว ฝากบอกว่าถ้าลูกมาให้คนไปตามมากินข้าวเย็น”
“อ๋อ..เหรอคะ งั้นขิมไปอาบน้ำก่อนนะคะ แล้วค่อยให้คนไปตามคุณแม่กับคุณย่ามาทานข้าวค่ะ”
“เอาสิลูก” กรรชัยมองตามลูกสาวที่วิ่งขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง ด้วยอาการเอ็นดูปนภูมิใจ
“ว่าไงครับคุณกรณ์ ดูท่าทางอารมณ์ดีเป็นพิเศษจังเลยนะครับ แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้กลับมาเป็นตัวของตัวเองครับ”
อลงกรณ์พูดกระทบเจ้านายขณะที่เห็นเจ้านายหนุ่มนั่งอมยิ้มอยู่ข้างสระน้ำในคฤหาสน์ของเขา ซึ่งมีอาณาบริเวณที่ใหญ่โตมโหฬารสมกับฐานันดรของเขาไม่มีผิด แต่อลงกรณ์เองก็ไม่ได้มีความน้อยเนื้อต่ำใจในฐานะตัวเองแต่อย่างใด
เพราะธรรทรนั้นให้เขากับแม่ไม่น้อยเลยทีเดียวไม่ว่าจะเป็นบ้านพร้อมที่ดินที่ถัดจากคฤหาสน์ของเขา และไหนจะตำแหน่งหน้าที่การงานพร้อมทั้งหุ้นของบริษัทอีกมากมาย แค่นี้เขากับแม่ก็กินทั้งชาติไม่หมดแล้ว และธรรทรก็ให้เขาอยู่ในฐานะเพื่อนไม่ใช่เจ้านายกับลูกน้องแต่อย่างใด
“นายก็จะได้คืนเมื่อฉันให้ไงกรณ์” เขายกแก้วเบียร์จิบอย่างอารมณ์ดี
“แล้วทำไมคุณธรรไม่บอกความจริงไปล่ะครับว่าคุณเป็นใคร เดี๋ยวคุณขิมรู้ทีหลังเข้าโกรธตายไม่รู้ด้วยนะครับ”
“นายก็รู้ว่าฉันก็ไม่ได้โกหกเธอนะ แต่เธอเข้าใจผิดไปเอง เพียงแต่ฉันไม่ได้บอกให้เธอเข้าใจใหม่แต่แรกก็เท่านั้นเองนะ นายก็รู้หนิวันที่รถชนกันน่ะ”
“ก็..แหม ดูคุณธรรโทรมขนาดนั้นเป็นใครก็ต้องคิดล่ะครับ”
“เอาไว้ให้ฉันแน่ใจอะไรบางอย่างก่อนก็แล้วกันแล้วฉันจะบอกเขาเอง แล้วนายว่าไงวะ”
“อะไรล่ะครับ เรื่องสนามกอล์ฟ เรื่องคุณขิมหรือว่าเรื่องคุณหญิงท่านครับ”
“นายเลิกพูดเรื่องคุณแม่ไปเลยนะ เพราะยังไงฉันก็ไม่ยอมแต่งงานกับคุณชุติมาแน่ เพราะฉันไม่ได้รักเขาในแบบกับคนที่จะมาเป็นเมียฉันแน่ ฉันหมายถึงคุณขิม”
“ครับผมเข้าใจครับเจ้านาย” เขาเย้าเจ้านายเล่น
“ผมว่าคุณขิมเธอก็น่ารักนะครับ มากๆ เลย ไม่ถือตัว ทำงานเก่ง”
“อันนั้นฉันเห็นแล้ว”
“อ้าว! แล้วเจ้านายจะให้ผมวิเคราะห์อะไรครับ”
“ก็! นายว่าเขาชอบฉันมั้ย” เขาถามด้วยแววตาหวานซึ้ง
“โอย! เจ้านายครับผมจะไปรู้ได้ยังไงครับ ก็คุณเล่นขลุกอยู่กับเธอแทบตลอดเวลาแล้วผมจะเอาเวลาไหนมาวิเคราะห์ครับ แล้วคุณธรรเองก็เป็นนักวิเคราะห์ระดับแนวหน้า แล้วทำไมเรื่องความรู้สึกผู้หญิงแค่นี้ทำไม่ได้ครับ”
“ก็ฉันดูไม่ออกนี่ แล้วอีกอย่างก็เพิ่งจะรู้จักกัน ผู้หญิงที่ไหน เขาจะมาสนใจกับแค่มือขวาของนายธรรทรวะ ทำไมเขาไม่สนใจนายธรรทรไปเลยล่ะ”
“อ้าว! เป็นแค่มือขวาคุณธรรแล้วไม่ดีตรงไหนครับ” อลงกรณ์แหย่เจ้านาย
“อุ้ย..โทษทีนะฉันไม่ได้ว่านายอย่างนั้น นายเข้าใจฉันใช่มั้ยกรณ์”
“ครับเจ้านาย ถ้าผมไม่รู้ใจคุณธรรแล้วใครหน้าไหนจะมาเข้าใจ และรู้ใจครับ… แต่กรณีคุณขิมนี่ผมดูไม่ออกจริงๆ ครับ ก็อย่างที่บอกครับเวลาที่รู้จักเธอสั้นเกินไป และเธอเองก็เป็นคนที่สุภาพเอามากๆ
บางทีที่เธอดูแลคุณธรรอย่างดีก็อาจจะเป็นเพราะว่า เจ้านายเป็นลูกน้องของท่านเศรษฐีใหญ่อย่างเจ้านาย ที่เข้ามาเป็นหุ้นส่วนของพ่อเธอ และเธอก็เป็นเจ้าบ้านต้องต้อนรับแขกอยู่แล้ว หรือเธออาจจะสนใจเจ้านายอยู่บ้างก็ได้ โอย! คิดไม่ออก”
“งั้นเอาอย่างนี้นะ นายจะต้องใช้ความเป็นคุณธรรทร กับการร่วมทุนของเรากับคุณลุงกรรชัย โยงฉันให้ได้อยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด และบ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ และถ้านายทำได้ฉันจะเป็นเจ้าภาพจัดงานแต่งให้นายกับคุณแก้วเลยเอามั้ย”
“โอ้โห! เจ้านายผมทุ่มขนาดนี้เชียว แต่งานแต่งผมน่ะจะต้องจัดที่เกาะส่วนตัว และแขกหมื่นกว่าคนจะต้องนั่งเครื่องไปในงานเท่านั้นนะครับ” เขาแกล้งแหย่เจ้านายอีก
“เอ่อ! เดี๋ยวแกจะได้ตายก่อนแต่งแน่ ถ้าขืนกวนไม่เลิก” เขาด่าลูกน้องด้วยอาการเคืองนิดๆ
“คุยอะไรกันจ้ะสองหนุ่ม” เสียงคุณหญิงรสรินทร์กับ สายชลแม่ของอลงกรณ์เดินมาสมทบที่สระว่ายน้ำ
“อ๋อ! ไม่มีอะไรครับคุณแม่ เชิญคุณแม่กับคุณน้าสายชลนั่งครับ”
ธรรทรบอกเลี่ยงแม่ออกไป พร้อมลุกไปจัดที่ให้นั่ง เพราะเขารู้ดีว่าเรื่องนี้แม่เขาจะรู้ไม่ได้เลย เพราะไม่อย่างนั้นอาการโรคหัวใจจะกำเริบแน่ ถ้ารู้ว่าเขากำลังจะขัดใจไม่ยอมแต่งงานอย่างที่แม่หมายมั่นเอาไว้
“แล้วไปกาญจน์มาเป็นยังไงคะคุณธรร เจ้ากรณ์วิเคราะห์โครงการให้ตรงเป้าหมายมั้ยคะ” สายชลถามหลังจากนั่งลงที่เก้าอี้ที่เขาจัดให้
“เยี่ยมมากครับน้าสายชล เจ้ากรณ์นี้ชั้นหนึ่งครับ เป็นไปตามที่คาดเอาไว้เลยครับ งานนี้ต้องยกให้เจ้ากรณ์มันครับ”
“ฉันต้องขอบใจมาก นะกรณ์ที่ดูแลลูกชายฉัน และกิจการให้ไปด้วยดี ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยเหลือฉันยินดีนะสายชล เธอคือเพื่อนที่ดีของฉันนะจำเอาไว้” คุณหญิงรสรินทร์บอกพลางหันมาหาเพื่อนรัก ซึ่งตอนนี้กลายเป็นผู้ช่วยส่วนตัวไปโดยปริยาย
- Writer
