BERKAN
Kahretsin dedim içimden. Asuman’a bir bakış atıp sakin olmaya çalıştım. Şu an onu endişelendirmek istediğim en son şeydi. Araç sayısı ikiye çıkmıştı ve benim ormandan başka kaçışım yoktu. Karşı şeritte akan bir araç trafiği vardı. Kaza olasılığı yüksekti.
Bir elimle belime uzanıp silahımı aldım ve kontrol ettim. Pikniğe gelmek kötü bir fikirdi. Doğa kim ben kimdi? Hele Asuman’ı böyle bir cenderenin içine sokmuş olmak daha da beterdi. Bir şekilde buradan kurtulmalıydık fakat tek başıma ne kadar dayanabilirdim emin değilim.
Yine nasıl birinin kuyruğuna basmıştım ki peşime düşmüşlerdi, bilmiyorum. Yakın zamanda seri katil olayı hariç gizli ve büyük bir görevle ilgilenmemiştim. Gizli görevleri kabul ederken her zaman bir risk olduğunu biliyordum fakat o zamanlar hayatımda kimse yoktu
