BERKAN
Gece güzel başlamıştı da ben de güzel gider diye ummuştum. İnsan umduklarından sınanırmış, unutmuşum.
Asuman dilinin bağı çözülmüş gibi konuşup durmuş, bu hali gönlümü bir kez daha alabora etmişti. Ona gülmek, konuşmak, mutlu olmak yakışıyordu. Yemek sırasında neyi hatırlamıştı bilmiyorum ama o durgun hali ve gözlerime bakışı hafızama kazınmıştı. Bakışları küçük bir kız çocuğunun bakışlarına sahipti. Çocukluğu kaybolan ve büyümek zorunda kalan küçük bir kız çocuğu...
Her zamanki Asuman... Acılarını içine atıp güçlüyü oynayan Asuman. Yine piyasaya çıkmış ve çok geçmeden kendini toparlamıştı. Neyse ki her şeye rağmen yemek faslını güzel noktalamıştık. İki kişilik yediğim yemeği saymazsam, midem dışında keyfim yerindeydi. Annem ve babam Asuman’ı zaten sevmişlerdi. Bu akşam sadece r
