ASUMAN
Sabahtan beri içim sıkılıp duruyordu. Tatil olmasını ve herkesin bir işinin olmasını fırsat bilerek dans kursuna geçmiştim. Dans etmeyi denemiştim en azından fakat nedense hiç içimden gelmiyordu. Bir köşeye oturup dans edenleri izlemeye başlamıştım. İnsanlar gülüyor, eğleniyor ve birbirleriyle şakalaşıyordu. Onları izlerken insan gülümsenin, kahkaha atmanın kolay bir eylem olduğunu sanıyordu. Oysa ağlamak kadar gülmek de kolay bir eylem değildi bana göre. Ne öyle kolay ağlayan biri olmuştum ne de gülen. Hayatı umursamayan tipler vardır ya hani, sanırım ben onlardan biriydim. Öyle bir an geliyordu ki ağlamak kadar gülmek de saçma geliyordu bana.
Bir keresinde ailecek bir etkinliğe katılmıştık. On iki yaşında falandım sanırım. Sohbet nedense bana komik gelmiş kendimi sırıtırken bulm
