เกรซรู้สึกว่าหน้าอกของเธอกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ “ผู้อำนวยการเฉิน คุณตบฉันทำไมคะ?”
ผู้อำนวยการเฉินรู้สึกโมโหและพูดสวนกลับ "หุบปากซะ!"
เกรซเมินเขาทันที เธอหันไปหาไฮนซ์และพูดว่า "คุณโจนส์ ฉันเป็นแค่นักข่าวที่กำลังฝึกงานอยู่ ถ้าคุณอยากแก้แค้น คุณควรคุยกับผู้อำนวยการเฉิน ไม่ใช่ฉัน เขาต้องเป็นคนรับผิดชอบต่างหาก"
“เกรซ คุณอยากโดนไล่ออกใช่รึ?” ผู้อำนวยการเฉินขู่เธอ
เกรซรู้สึกเจ็บตรงใบหน้าที่บวมขึ้นของเธอ “ไล่ฉันออกเถอะค่ะ ผู้อำนวยการเฉิน! คุณสามารถไล่ฉันออกและให้เงินเดือนฉันสามเดือนล่วงหน้าเป็นของค่าชดเชยตามสัญญาจ้างของเรา”
ผู้อำนวยการเฉินเริ่มโมโหและโพล่งออกมา “นังบ้า นี่แกกำลังจะแบล็กเมล์ฉันเหรอ!”
"แล้วแต่จะคิดเลยค่ะ!" เกรซยังโกรธจัด
เกรซกำลังจะจากไป
ไฮนซ์คว้าข้อมือของเธอและห้ามเธอไม่ให้เดินหนีไป
เกรซหันกลับมา ดวงตาของเธอเริ่มระรื้นเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ แต่เธอพยา
