20 นาทีต่อมา
ชั้น 9 ที่อพาร์ตเมนต์ของเกรซ
เกรซพาร่างอันเหนื่อยล้าของเธอผ่านประตูไป "แม่กลับมาแล้วลูก"
"แม่ฮะ"
"พี่เกรซ"
คนสองคนที่กำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาก็เดินมาหาเธอทันที คนหนึ่งยิ้มหวาน อีกคนดูเย็นชาไร้อารมณ์
นั่นคืออลิซ สมิธ น้องสาวของเกรซที่ยิ้ม และลูกชายของเธอ แกรี่ สมิธที่หน้าดูเย็นชา
เมื่อเห็นหน้าลูกชายของเธอ จู่ๆ เกรซก็นึกถึงใบหน้าของไฮนซ์และรู้สึกอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
พวกเขานั้นดู...
คล้ายกันมาก
แม้แต่การแสดงท่าทางของพวกเขาก็เหมือนกัน แกรี่ไม่ใช่เด็กที่สดใสร่าเริ่งและกระฉับกระเฉงมากนัก เขาเป็นคนเงียบๆ และชอบอยู่คนเดียวเสมอ
“แม่ฮะ ทำไมแม่ดูไม่มีความสุขเลย เกิดอะไรขึ้นหรอฮะ” แกรี่เริ่มบทสนทนา
จู่ๆ เกรซก็ออกจากภวังค์และมองดูลูกชายของเธอ เธอรู้สึกตกตะลึง แกรี่เป็นเด็กฉลาดและมีไหวพริบ เขาสามารถอ่านสีหน้าเธอออกราวก็อ่าน
