คุณโจนส์ อ่อนโยนหน่อย

บทที่ 4

　　ห้าปีต่อมา

　　“ไฮนซ์คะ คุณต้องการฉันไหมคะ?”

　　ชายหญิงคู่หนึ่งเนื้อตัวกำลังแนบชิดกันอยู่ตรงริมหน้าต่าง

　　มือของหญิงสาวค่อย ๆ ทาบลงบนอกอันแข็งแกร่งของชายคนนั้น เธอลูบคลำเขาอย่างแผ่วเบาด้วยนัยยะบางอย่าง

　　เกรซซึ่งแอบซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าในห้องรับรองเริ่มหน้าแดง เธอรู้สึกกระอักกระอ่วน ดูเหมือนเธอจะมาผิดที่ผิดเวลาเสียแล้ว

　　แต่เพื่อลูกชายของเธอ มันคุ้มสุดๆ ที่จะยอมเป็นปาปารัสซี่ของในนิตยสารบันเทิงรายสัปดาห์สุดฉาวที่ใครๆ ก็ดูถูกดูแคลน

　　ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของลูกชายของเธอ

　　"เพื่อลูก อดทนไว้" เกรซคิดในใจ

　　นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีกำลังยั่วท่านประธานจอมหยิ่ง

　　ข่าวนี้จะต้องดังระเบิดสุดๆ

　　เกรซถือกล้อง เธอปรับความยาวของโฟกัสและแอบกดถ่ายอย่างเงียบๆ

　　“อู่ว์—” นักแสดงหญิงครางเบาๆ เสียงอ่อนนุ่มของเธอเริ่มเปล่งขึ้นมาอีกครั้ง “ไฮนซ์ ฉันสวยไม่มากพอเหรอคะ คุณถึงไม่รู้สึกอะไรเลย?”

　　"ออกไป!" ชายคนนั้นพูดออกมา น้ำเสียงของไฮนซ์เย็นชาและไร้ซึ่งอารมณ์ แต่ถึงกระนั้นน้ำเสียงของเขาก็ยังไพเราะ

　　ห๊ะ!

　　การยั่วยวนของเธอใช้ไม่ได้ผลสำหรับเขา

　　ทันใดนั้น-

　　นักแสดงสาวล้มลงกับพื้น เธอส่งเสียงครางอู้อี้ “โอ้ย—”

　　ไฮนซ์มองลงไปที่นักแสดงสาวตรงพื้นด้วยความน่าเกรงขาม เกรซสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกจากดวงตาอันแหลมคมของเขาผ่านแสงจางๆที่เล็ดลอดเข้ามา

　　ความเยือกเย็นนั่นทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่น

　　เกรซอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เธอเริ่มเป็นห่วงนักแสดงคนนั้นจริงๆ ซินดี้ ไวต์

　　“ไฮนซ์ โจนส์!” นักแสดงสาวทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตะโกนกลับอย่างเย็นชาว่า “ฉันเป็นถึงนักแสดงที่ยอดเยี่ยมที่สุดในตอนนี้ ฉันไม่เหมาะสมที่จะคบกันคุณตรงไหน?”

　　“นั่นไม่ใช่ปัญหาของคุณ” ไฮนซ์เริ่มหมดความอดทน

　　“ซินดี้ไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถทำให้คุณมาสนใจได้!” ซินดี้เริ่มเข้าหาไฮนซ์อีกครั้งและเอื้อมมือไปดึงเข็มขัด

　　พลั่ก—

　　ซินดี้ถูกโยนลงไปที่พื้นอีกครั้ง

　　ไฮนซ์ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ“ซินดี้ พอได้แล้ว!”

　　ซินดี้จ้องมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ "คุณไม่ต้องการซินดี้จริงๆ หรอคะ?”

　　ไฮนซ์พูดอย่างไร้เยื่อใย“คุณควรทำตัวให้มันดีกว่านี้นะ”

　　"ได้!" ซินดี้เยาะเย้ยและพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน“ไฮนซ์ คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า?”

　　“ออกไป!” ไฮนซ์ตะโกนอย่างไร้เยื่อใย

　　แม้ว่าไฮนซ์จะถูกเย้ยหยันว่าไม่ใช่ผู้ชาย แต่เขายังคงทะนงตนด้วยความเย่อหยิ่ง นั่นทำให้หัวใจที่ร้อนดั่งไฟของซินดี้ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์แบบด้วยท่าทีที่สงบนิ่งของเขา

　　ซินดี้เม้มปากและมองมาที่เขา เธอจัดเสื้อผ้า เริ่มฟุดฟิดและพูดทั้งน้ำตาว่า "โอเค ซินดี้ผิดเอง ขอโทษนะคะที่มาเซ้าซี้คุณแบบนี้"

　　หลังจากนั้นเธอก็หันหลังเดินจากไป

　　เกรซจ้องมองไปยังชายที่อยู่ข้างนอกอย่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไฮนซ์ โจนส์ เขาได้รับการกล่าวขานว่าเป็นประธานของ ฟินน์ กรุ๊ป ซึ่งเป็นหนึ่งใน 500 บริษัทชั้นนำของโลก

　　ปฏิเสธสาวงามเช่นนี้ ช่างเป็นพ่อสุภาพบุรุษเสียจริง!

　　เกรซเก็บกล้องและเตรียมออกไปจากที่นี่ เธอส่ายหัวและเริ่มหัวเราะเบาๆ ผู้ชายประเภทที่สามารถทนต่อการยั่วยวนได้ขนาดนี้นั้นหายากยิ่งกว่าแพนด้าด้วยซ้ำไป

　　"ออกมา!" ทันใดนั้น ไฮนซ์ก็ตะโกนออกมา

　　หัวใจของเกรซรัดแน่นขึ้น

　　“ผมกำลังพูดกับคุณ คุณที่อยู่ในตู้นั่นแหละ” ไฮนซ์พูดสวนกลับมาทันที

　　หัวใจของเกรซเริ่มเต้นระรัวเหมือนกลอง เขารู้ว่าเธออยู่ในนี้ได้ยังไง?

　　เกรซไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว

　　ไฮนซ์รีบเดินตรงไปที่ตู้ที่เธอซ่อนตัวอยู่ และเปิดประตูอออกมา