“รออีกนิดนะคะคุณคิน”
รินรดาย้ำคำเสียงหวาน พลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมเข้ม แย้มยิ้มหวานให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม ก่อนจะถามสิ่งที่ตนเองร้องขอไปก่อนหน้านี้
“ยูริอยากได้กระดาษแล้วนะคะคุณคิน เมื่อไรจะหากระดาษให้ยูริสักทีล่ะคะ”
“รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมหาให้สักหนึ่งตั้งใหญ่ๆ เลยครับ”
พ่อเลี้ยงคิวากรกดจุมพิตลงไปบนกระหม่อมบางอีกครั้ง ก่อนจะผละออกไปหากระดาษมาให้ตามที่รินรดาต้องการ แต่พ่อเลี้ยงหนุ่มไม่ได้เอากระดาษที่ใช้แล้วมาให้ เขาเอากระดาษสำหรับไว้ปริ้นงานมาให้หญิงสาวหนึ่งรีม ซึ่งสร้างความพอใจให้กับรินรดามาก
“เอากระดาษขาวไปพับนกกระเรียนก่อนนะครับ เอาไว้วันไหนผมเข้าไปในตัวอำเภอ ผมจะหากระดาษสีสวยๆ เอามาไว้ให้คุณพับนกกระเรียนเล่น”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณคิน กระดาษขาวแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ ขอบคุณคุณคินมากนะคะ”
พอได้กระดาษตามที่ต้องการแล้ว หญิงสาวก็ทำท่าจะผละออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง หากแต่ถูกผู้เป็นเจ้าของลำแขนสีแ
