The Tale of Spirit

Chapter Twenty Six

"Nanami! Saan ba tayo pupunta, malayo pa ba?" Pagrereklamo ko.

"Malapit na," sambit niya.

Kanina pa niya sinasabi na malapit na, pero ang totoo malayo pa!

Lumiko kami sa isang masikip na eskinita, masangsang ang amoy. Nagdalawang isip ako kung susunod pa ba ako sa kanila.

"Ano ba naman iyan! Wala bang ibang daan bukod diyaan!"

"Mika! Reklamo ka ng reklamo, si Sister nga nagpapasensya," galit na saad nito.

Ngumiti lang si Sister.

Naasar na siguro kasi kanina pa ako nagrereklamo, sino ang hindi magrereklamo kung ang layo ng pupuntahan niyo.

Si Sister nung umulan ng kabaitan nagsurfing. Ako hindi pa ko nage-exist nun.

Dumeretso sila sa masangsang na eskinita na iyon. Omg! Ang magandang ako papadaanin sa masangsang na eskinita.

Tinakpan ko ang ilong ko at tumakbo papasok ng eskinita, sa dami ng basura nandiri ako kaya napapikit ako.

Since nakapikit ako, nakalabas na pala ako sa eskinitang iyon at naumpog ako sa poste dahil nga hindi ko nakita ang daraanan ko.

"Stupid!" Mahinang sambit ni Nanami.

Sinamangutan ko siya, ang sakit ng pagkakaumpog ko kaya!

"Come here Mika!" Utos saakin ni Nanami.

"Why!?" I raised my eyebrow while my arms crossed.

"Just obey my orders, or else trust me you will hate it."

I rolled my eyes in response.

"Hate what?" I asked him.

He pointed his index finger towards where I stood, "you will hate it when you fall," he said.

At first I didn't get what he meant. Nang simulang magka-c***k ang lupa na kung saan ako nakatayo roon ko naintindihan ang ibig sabihin niya.

Tuluyang nabutas ang kinatatayuan ko at nahulog ako. Rinig ko pang sumigaw si Nanami.

"I told you!" He teasingly yelled.

Ito lang ang masasabi ko nung nahulog ako, parang slide at sobrang bilis. Iniluwa ako ng butas na iyon sa isang lugar kung saan may bilog na gate na nakasarado.

Bumangon ako sa pinagbagsakan ko dahil sa lintek na slide na iyan tumilapon ang katawan ko sa sobrang bilis. Nakaramdam ako ng kirot sa siko ko.

May sugat ito pero mabilis napalibutan ng blue flames at nagheal.

Napasabunot ako sa buhok ko dahil napunit ang white T-shirt na suot ko. Walanghiya! hanggang pusod na lang ito.

"Are you okay?" I heard a familiar voice asked.

Nilingon ko ito habang nakapameywang, "oo magiging okay ako kapag nawala ka sa mundong ito."

He chuckled, "wait!" Nahagip ng mata ko si Sister Serina sa slide.

Sinalo siya ni Nanami para hindi matulad saakin. Wow! si Sister sinalo ako hindi. Sige ok lang sanay naman ako na hindi sinasalo.

Binaba niya si Sister, "Mika your clothes are too revealing," sambit saakin ni Sister.

I looked myself from head to toe. Nagkanda punit punit ang stockings ko kaya nakikita ang skin ng legs ko, nakashort kasi ako, and isama mo yung T-shirt ko na napunit.

Narinig ko ang mahinang tawa ni Nanami, "I bet Houtaru hasn't seen you like that," ngising saad nito.

"Actually nakita niya na kong naka-undies lang," I embarrassedly said, I avoided my gaze from them.

"She's telling the truth, it's written in here," ipinakita ni Sister yung libro niya.

"So the Spirit of Annihilation was the reason why were you in undies that day?" She asked.

"Hey! Don't read it!" Pilit kong inagaw ang libro sa kanya.

"And besides how did you know that?" I asked.

She shrugged her shoulders, "naramdaman ko ang pag-init nung libro nang inisip ko kung bakit nakita ka niyang naka-undies eh!" She explained.

My mouth bewildered, "maybe that is your ability! When you want to find out the real answers it will reveal in your book," I excitedly said.

"Grabe siya oh ang talino!" She replied.

I winked at her in response, "girls! you have to wear your spiritual dress," Nanami ordered us.

"Why?!" I asked him.

"Mika! Stop asking why, just do it," he said in irritated tone.

Tumalikod siya saamin, "take your time," he said.

High blood ang lolo niyo, makapagpalit na nga baka mamaya ako ang sanhi ng kamatayan ni Nanami.

"Kasai please lend me my spiritual dress," I prayed from him.

In a couple of minutes I wore my spiritual dress. A white kimono with brown sash and a translucent pink tube.

I also have two horns on my head with black ribbon attached on it. Nakalugay ang pulang buhok ko and the color of my eyes turned into red.

"Hindi ka magpapalit?" I asked Sister Serina.

Umiling siya saakin, "Nagpalit na ko," she replied.

She's wearing a gray nun's dress, mayroong naka-attach na cross pendant sa gilid ng waist niya. Pati 'yung hair dress niya na parang sa madre rin but mas magandang version ito.

"Are you done girls?" a cute voice asked.

Nilingon namin si Nanami, I rolled my eyes at her, yes Nanami is in girl form.

"Okay! Release your spirit mana to open this gate!" Nanami said.

Tinuruan ko pa si Sister kung paano ma-release ang spirit mana niya, you have to pray from your angel to release it.

Nang mare-lease ang spirit mana namin, bumukas ang gate ng mundo namin.

Bumungad saamin ang malaparaisong lugar, I think masisiraan ka ng ulo rito.

Yung mga puno naglalakad, 'yung mga bees and butterflies na dapat ang lumilipad papunta sa flowers eh baliktad dito.

Ang flowers ang lumilipad para pumunta sa mga bees at butterflies na nakastay lang sa isang place para masisip ang nectar ng flowers.

What the heck?!

'Yung mga isda imbis na nasa tubig ayun nasa ere, 'yung mga land animals sa mundo natin, dito nakakalusong sa ilalim ng tubig.

"Welcome to Spetrrotopia," someone said.

Napatango ako sa nagsalita at nilingon ko siya. Pinikit pikit ko ang mata ko kung namamalikmata lang ako.

"Hi I am your tour guide for today."

"Tour guide?" I curiously asked.

"How an animal can talk? I said in disbelief.

"Hoy ate! kung maka-animal ka naman, may puso rin kaming mga hayup! Kung magsalita ka akala mo kung sino ka!" Pag-iinarte ng kabayong ito.

I blinked once again, "Nanami! is this real?!" I hysterically asked.

"Sumakay ka na," he ordered.

Lumingon ako sa kaniya, nakasakay na sila sa isang kabayong kulay puti.

Oo sila, nakaangkas si Sister sa likuran niya. I angrily sighed.

"Ay ate, forever alone ka! Sumakay ka na saakin dahil isang spirit lang ang kaya ko," pagkukumbinsi ng kabayo saakin.

"Nanami, we have the ability to fly right? lumipad na lang tayo," I requested.

"Ah, hindi ko kasi alam 'yung way sa Western Fantasma City," sambit niya sabay kamot sa ulo.

Pinanlakihan ko siya ng mata, "taga rito ka hindi mo alam!" I groaned.

"Mika! taga Eastern Fantasma City ako," sambit niya.

"Guys! Stop arguing, Mika sumakay ka na sa kabayo," mahinahong saad ni Sister.

Kung si Sister ang nagutos saakin susunod ako, si Nanami kasi akala mo kung boss makapagutos eh!

Sinakyan ko na 'yung talking horse, "don't worry teh! Hindi mo mafe-feel na forever alone ka."

Lintek na talking horse na ito, ang kuda masyado. Gawin ko siyang tapa eh!

"On the way to Western Fantasma City."