“คุณพยัคฆ์! คุณหนูนารี!” เสียงเอะอะโวยวายของนมวาส ทำให้ทุกคนวิ่งเข้ามาด้วยความตกใจ เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่คนละทิศคนละมุมทำให้คุณหญิงรัศมีแทบเป็นลม ไม่แปลกที่ทั้งสองจะมีอะไรกันแบบสามีภรรยาแต่นี่มันโจ่งแจ้งรโหฐานน่าอายจนเกินไป
พยัคฆ์พยายามลุกขยับตัวตื่นเพราะความร้อนเหมือนเปลวไปบนผิวอก มือสากกอดกายร้อนลูบคลำไปมาอย่างตกใจ “นะ…นารี”
เสียงแหบพร่าแทบจะเอ่ยออกมาไม่ชัดเจนเพราะความตกใจ นารีหลับใหลอย่างไม่ยอมตื่นเธอถูกพิษไข้เล่นงานอย่างหนักหน่วงเมื่อถูกลวงความบริสุทธิ์ไปในเมื่อคืนด้วยท่อนเอ็นขนาดลำเขื่อง พยัคฆ์รีบใส่เสื้อผ้าอย่างลวกๆ ช้อนอุ้มร่างบางของนารีโดยมีผ้าคลุมโต๊ะปิดกายขึ้นไปบนห้องด้วยความเร็ว
“คุณแม่ออกไปก่อนได้ไหมครับ คือผมจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นารี”
“เฮ้อ! ทำอะไรไม่รู้จักคิดดูสิกลิ่นเหล้าหึ่งเชียว” คุณหญิงเอ็ดลูกชายอย่างตาเขียวเดินตัวปลิวจากห้องไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
ดวงตาคมขลับปะทะเข้
