เรื่องที่ 5 ชีวิตคู่ (1/2)

2750 Words

ครอบครัวของขจรกำลังนั่งมองหน้าลูกชายของตนและลูกสะใภ้ด้วยความหวังหลังจากแต่งงานกันมาถึงสามปี แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่มีทายาทเสียที “นี่ก็ปีที่สามแล้วนะลูก เมื่อไหร่แม่จะได้อุ้มหลานสักที” แม่สามีถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวัง แต่ไม่ได้ต่อว่าเธอ เพราะปกติแล้วทั้งคู่ก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี “วาดเองก็ไม่ทราบค่ะแม่ เราสองคนก็ปล่อยมาตั้งแต่ที่แต่งงานแล้ว และก็คำนวณวันตกไข่แล้วพยายามทุกทางแต่ก็ยังไม่สำเร็จเลยค่ะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงที่ดูรู้สึกผิดที่ไม่มีทายาทสืบสกุลเสียที “ใช่ครับแม่ เราสองคนก็พยายามเต็มที่แล้ว” ขจรบอกกับมารดาแล้วหันไปกุมมือภรรยาเพื่อให้กำลังใจเธอ “เอาเถอะคุณ ลูกก็อายุยังน้อย รออีกปีสองปีจะเป็นอะไรไปเล่า อย่ากดดันหนูวาดเลย จะเครียดกันเปล่าๆ” พ่อสามีพูดเข้าข้างเธอแล้วหันมายิ้มให้ “ทานข้าวเถอะ” ขจรบอกภรรยาแล้วตักอาหารเอาใจเธอ หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ลาพ่อแม่ของขจรเพื่อกลับไปยังบ้านของพวกเขา แล้วนั่งคุยกันถึงเรื่องการมีทายาทขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน “วาด ผมว่าเราลองไปหาหมอดีไหม เราพยายามด้วยวิธีธรรมชาติมาสามปีแล้วนะ ผมอยากรู้ว่าปัญหามันอยู่ที่ใคร แล้วเราจะได้แก้ไขได้ถูกจุด” เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ก็ดีเหมือนกันนะคะ พ่อแม่คุณเองก็อยากอุ้มหลานเต็มทีแล้ว” “เอาจริงๆ ผมเองก็ไม่ได้กังวลเรื่องนี้นะ จะมีลูกหรือไม่มีก็ได้ เพราะว่าทุกวันนี้สังคมมันไม่ได้น่าอยู่ ผมไม่อยากให้ลูกของเราโตมาในสังคมอย่างทุกวันนี้ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ พ่อแม่ผมก็อยากได้หลานเอาไว้สืบสกุล” เขาพูดกับภรรยาแล้วยื่นมือไปลูบศีรษะด้วยความรักใคร่ “งั้นเราไปวันนี้เลยไหมคะ ตอนนี้บ่ายโมง น่าจะทัน” เธอชักชวนสามี “ได้สิ” เขาพูดแล้วขับตรงไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่แถวนั้น เพราะเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาของขจรเลยสักนิด ทั้งคู่รอพบหมอไม่นาน เพราะแผนกสูตินรีเวชนั้นมีคนไข้ไม่มาก อีกทั้งเป็นโรงพยาบาลเอกชนด้วย จึงไม่ค่อยมีผู้มาใช้บริการมากนัก หลังจากเข้าไปพบแพทย์ทั้งคู่ก็ได้ตรวจสุขภาพเพื่อเตรียมความพร้อมและวิเคราะห์ปัญหาสุขภาพของทั้งสองฝ่าย แล้วกลับไปพบแพทย์อีกครั้งเพื่อฟังคำวินิจฉัย “ผลการตรวจเป็นอย่างไรบ้างคะหมอ” วาดดาวถามอย่างตื่นเต้น “เบื้องต้นสุขภาพดีทั้งคู่นะครับ มดลูกของคุณวาดดาวมีความชื้นที่เหมาะสม และเท่าที่ตรวจดูไข่ตกวันนี้พอดีนะครับ ส่วนน้ำเชื้อของคุณขจรเองก็มีปริมาณอสุจิจำนวนมาก ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ทั้งนี้คงต้องรอผลเลือดอย่างละเอียดก่อน ว่าเกิดจากอะไร ทำไมถึงมีภาวะตั้งครรภ์ยาก” นายแพทย์หนุ่มอธิบายอย่างละเอียด “เราจะทราบผลได้ตอนไหนครับหมอ คือพวกเราว่างแค่วันอาทิตย์” “ไม่เกินสามวันนะครับ แต่ไม่ต้องกังวลครับ ทางเราจะส่งผลตรวจไปให้ตามที่อยู่ที่อยู่ในประวัติของโรงพยาบาล คนไข้ไม่ต้องเดินทางมาฟังผลด้วยตนเอง” เขาพูดอย่างรู้ใจ ว่าทั้งสองคนน่าจะไม่ว่างมาฟังผลในวันธรรมดาแน่ “ดีจังเลยนะครับ” เขาพูดกับหมอแล้วหันไปยิ้มให้กับภรรยา ก่อนจะกลับไปรอฟังผลที่บ้าน ********************** ในคืนนั้นหลังจากอาบน้ำเตรียมเข้านอน ขจรก็ขยับเข้ามาสะกิดภรรยา “อะไรคะ พรุ่งนี้มีประชุมต้องรีบไปเตรียมเอกสารไม่ใช่เหรอคะ” “แล้วไง หมอบอกว่าวันนี้ไข่ตก ผมไม่ยอมพลาดโอกาสหรอกนะ” เขาว่าแล้วก็รีบถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว วาดดาวเห็นดังนั้นเธอจึงรีบถอดชุดนอนของตนเองออกไปแล้วนั่งมองหุ่นกำยำของสามี แล้วยิ้มล้อที่วันนี้เขาช่วยตัวเองเพื่อรีดน้ำรักของเขาไปตรวจ “วันนี้ปล่อยไปแล้วรอบหนึ่ง จะมีหลงเหลือมาถึงวาดไหมคะ” “คอยดูเลย” เขาพูดแล้วดึงภรรยามายืนจูบกับเขาที่ข้างเตียง ยังไม่ยอมลงสนามที่เตียงง่ายๆ ทั้งสองจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือร้อนของขจรลูบไล้ทั่วแผ่นหลังและสะโพกกลมกลึงของภรรยาแล้วบีบเคล้นมันอย่างมันเขี้ยว วาดดาวผละจูบจากสามี จูบที่ปลายคางของเขา เลื่อนมือลูบไปที่ลาดไหล่กว้างนั้นแล้วสัมผัสที่แผงอกของเขา ก้มลงดูดที่เม็ดทับทิมตรงยอดอก ใช้ลิ้นเลียจนมันแข็งเป็นไต แล้วจึงค่อยๆ พรมจูบลงไปที่หน้าท้องแบนราบของเขาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ขจรพ่นลมหายใจยืนนิ่งให้ภรรยาสาวเล้าโลมเขาอย่างที่เธอชอบ แล้วกัดริมฝีปากล่างแน่นเมื่อเธอใช้โพรงปากที่ร้อนผ่าวนั้นครอบลงไปที่แท่งลำของเขาแล้วดูดอมมันอย่างเอร็ดอร่อย มือบางจับโคนแท่งลำของเขากำรูดเบาๆ ขณะที่ปากดูดเลียปลายหัวหยักนั้นแล้วใช้ลิ้นเลียไปรอบๆ จนน้ำเชื่อมซึมออกมามันวาวที่ปลายหัว เธอยิ้มอย่างพอใจแล้วลุกขึ้นมายืนจูบกับเขาอีกรอบ ขจรใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดเข้าไปจูบเธออย่างดูดดื่ม ไม่รังเกียจว่าก่อนหน้านี้มันผ่านอะไรมา แล้วดันตัวภรรยาไปที่หน้าต่างห้องนอน ห้องนอนที่มีแสงสลัวเล็กน้อย เขาไม่ได้กลัวว่าใครจะเห็น เพราะกระจกติดฝ้าเอาไว้แล้ว และมันเป็นมุมที่เขามักใช้ร่วมรักกับเธออยู่บ่อยครั้ง เธอยืนค้ำขอบหน้าต่าง แอ่นสะโพกโก้งโค้งให้เขาเข้ามาจากด้านหลัง ขจรจับแท่งลำสอดใส่เข้าไปแล้วจับสะโพกเธอเอาไว้ ยืนกระแทกสะโพกเข้าหาเธอเป็นจังหวะเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน “อ๊ะ เสียว” เธอครางบอกเขา “ผมรู้ อื้ม ผมเองก็เสียว” “ไม่ไหวแล้ว อื้อ” “แค่นาทีเดียวเองที่รัก คุณนี่ช่างอ่อนไหวเหลือเกิน อ๊า” เขาพูดแล้วกระแทกตอกอัดแท่งลำของเขาเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ยอมผ่อนแรง วาดดาวครางในลำคอแล้วจิกมือกำขอบหน้าต่างแน่น เธอถึงจุดหมายไปในตอนนั้น ขาเธอสั่นเบาๆ ขณะที่โดนเขาโถมแรงเข้ามาไม่หยุด ขจรพาภรรยาไปที่โต๊ะทำงานในห้องแล้ววางเธอลงบนโต๊ะ ยืนร่วมรักกับเธอต่อตรงนั้นก่อนจะใช้ขาเธอเกี่ยวเอาของเขาเอาไว้แล้วอุ้มเธอเดินกระแทกไปรอบๆ ห้อง แล้วไปหยุดยืนกระแทกเธอที่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง เขามองดูเงาสะท้อนที่เห็นแท่งลำของตนเองผลุบเข้าออกในร่องสวาทของเธอแล้วทำให้ยิ่งเกิดความกำหนัด ก้มดูดที่หัวไหลของภรรยาแล้วเร่งกระแทกเข้าไปจนเธอตัวโยน แล้วถึงจุดหมายไปอีกครั้ง สามีหนุ่มเดินกลับไปที่เตียงแล้วนั่งที่ขอบเตียงโดยที่เธอยังอยู่บนตัวเขาในท่านั่ง วาดดาวรู้ใจสามี เธอขย่มโยกสะโพกลงมาหาเขาโดยมีขจรจับสะโพกเธอช่วยส่งแรงในการขย่มแท่งร้อนนั้นแล้วก้มซุกหน้าที่เต้างามทั้งสอง ดูดเม้มมันอย่างหลงใหล ไม่นานนักเธอก็ผลักสามีให้นอนลง เขาขยับไปนอนที่กลางเตียงแล้วนอนรอเธอมาขึ้นขย่มให้เขาอีกครั้ง ภรรยาสาวทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม เธอใช้ปากดูดเลียคราบน้ำเชื่อมที่ติดอยู่ออกไป ก่อนจะทำการร่อนสะโพกบดส่ายที่อาวุธประจำกายของเขาแล้วโยกตัวถูไถมันอย่างเร่าร้อน “อ๊ะไม่ไหวแล้ววาด ผมจะเสร็จแล้ว” เขาบอกเธอแล้วผลักวาดดาวออกไป วาดดาวรีบนอนหงายในขณะที่ขจรดึงหมอนมาสอดไว้ใต้สะโพกของเธอ เขาแยกขาเธอออกแล้วร่วมรักต่อในท่ามาตรฐาน วาดดาวเกร็งปลายเท้าจิกแน่นเมื่อเข้าสู่เส้นชัยเพราะแรงตอกอัดที่ดุดันของสามี ในขณะที่ขจรเองก็ทนต่อความเสียวที่ปลายหัวหยักไม่ไหว เขาปล่อยน้ำข้นอุ่นเข้าไปอย่างเต็มรักแล้วกดแช่เอาไว้ให้มันพ่นออกจนหมด แล้วจึงถอนแท่งลำออกไป “อย่าขยับนะวาด” เขาบอกพลางใช้มือเกลี่ยน้ำรักเข้าไปในร่องของเธอไม่ให้มันไหลย้อนออกมาข้างนอก แล้วให้เธอนอนนิ่งในท่านั้นเอาไว้ก่อน “คุณว่าเราจะมีลูกกันไหมคะ” “มีสิ เทคโนโลยีทุกวันนี้ก้าวไกลไปมาก ยังไงเราก็มีลูกได้อยู่แล้ว คุณอย่ากังวลไปเลยนะ” “แล้วถ้าฉันไม่มีลูก คุณจะเลิกกับฉันไหมคะ” เธอถามเขาอย่างเป็นกังวล “ไม่ ผมไม่มีวันเลิกกับคุณเพราะเรื่องแค่นี้แน่” เขาบอกเธอด้วยเสียงที่หนักแน่น แล้วจูบที่หน้าผากของภรรยาที่กำลังนอนยกสะโพกชันเข่าอยู่บนหมอนที่ยกสะโพกสูงเพื่อให้น้ำเชื้อไหลไปหาไข่ในมดลูกได้สะดวก “น่าอายจัง” เธอพึมพำกับท่านอนของตนในตอนนี้ “อดทนหน่อยนะคนดี” เขาบอกเธอเสียงนุ่มแล้วลุกไปใส่เสื้อผ้าแล้วจึงขยับมานอนกอดเธอด้วยความหวังว่าครั้งนี้อาจจะตั้งครรภ์ลูกของเขาก็ได้ ********************** เมื่อผลการตรวจสุขภาพมาถึง ในตอนเย็นวันนั้นหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้วทั้งคู่จึงเปิดซองเอกสารออกมาดูพร้อมกัน ผลคือทั้งคู่มีสุขภาพที่แข็งแรง โครโมโซมทุกตัวเป็นปกติ หมอจึงคาดว่าที่มีบุตรยากนั้นน่าจะเกิดจากความเครียดและจังหวะที่ไม่ตรงกันมากกว่า “ทำยังไงดีคะทีนี้ ในเมื่อเราทั้งคู่ก็ปกติดี” “ผมว่าเราคงต้องลางานหนึ่งเดือนแล้วปั๊มลูกทุกวันแล้วล่ะ” เขาพูดทีเล่นทีจริงแต่ก็โล่งใจที่ตนเองไม่ได้ผิดปกติจนทำให้ไม่มีลูก “เราคงต้องปรึกษาหมอแล้วล่ะค่ะว่าจะทำยังไงต่อ เพราะหากเราทั้งคู่ไม่มีปัญหา ขืนยังเป็นอย่างนี้ต่อไป วาดต้องถูกมองเป็นคนที่ไร้ความสามารถแน่นอนค่ะ” เธอพูดกับสามีด้วยน้ำเสียงที่กังวล “แล้วยาสมุนไพรที่แม่เอามาให้ คุณอย่าลืมทานนะ ท่านหามาให้คุณทานแทบทุกสัปดาห์ ท่านเอ็นดูคุณมาก” เขาบอกเธอ “ค่ะ ฉันก็ทานอยู่ตลอด ยกเว้นสัปดาห์นี้แหละที่คุณแม่ท่านเว้น เพราะยาทานในสัปดาห์ที่เป็นประจำเดือนไม่ได้” เธอบอกกับสามีแล้วพลันชะงักไป เมื่อนึกอะไรบางอย่างออกแล้วเอามือทาบหน้าอกด้วยความไม่คาดคิด “เป็นอะไรไปวาด” “เปล่าค่ะ แค่พึ่งนึกได้ว่าฉันลืมปิดไฟในห้องครัว” เธอพูดแล้วรีบลุกไปที่ห้องครัวด้วยความร้อนรน พอไปถึงเธอก็มือไม้สั่น ภาวนาให้สิ่งที่คิดนั้นไม่ใช่เรื่องจริง ********************** ในวันอาทิตย์ที่เป็นวันหยุด ขจรพาภรรยาของเขาไปทานข้าวกับที่บ้านของครอบครัวของเขาอย่างเช่นทุกครั้ง ครอบครัวของวาดดาวอยู่ต่างจังหวัด ดังนั้นเธอจึงเข้าใจพ่อแม่ของสามีดีว่าการที่ลูกตัวเองแต่งงานออกเรือนไปนั้นทำให้พวกท่านเหงามากแค่ไหน เธอจึงมาเยี่ยมพวกเขาไม่ได้ขาดส่วนพ่อแม่ของตนเองก็ส่งเงินให้ใช้ไม่ได้ขาดเช่นกัน “มาพอดีเลย ยาสมุนไพรแม่เตรียมไว้ให้แล้วนะวาด” แม่สามีพูดอย่างอ่อนโยนแล้วเอากระปุกยาแคปซูลสมุนไพรมาให้ “ขอบคุณมากค่ะคุณแม่” วาดดาวยิ้มรับกระปุกใส่ยานั้นมาแล้วเก็บในกระเป๋าของเธอ ทั้งสองคนเข้าไปช่วยกันทำอาหารในครัว แล้วพูดคุยกันอย่างถูกคอตามปกติ เป็นภาพแม่ผัวลูกสะใภ้ที่เข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ อาหารกลางวันฝีมือหญิงสาวต่างวัยถูกยกมาที่โต๊ะอาหารแล้วเริ่มลงมือทานกันในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ พ่อแม่ของขจรก็ยังคงพูดเรื่องอยากมีหลานอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้รบเร้าให้เธอจนรู้สึกอึดอัด หลังจากนั้นก็อยู่พูดคุยกันอีกเล็กน้อย ก่อนที่วาดดาวกับขจรจะขอตัวกลับไปในตอนบ่าย วาดดาวมองดูยาบำรุงที่แม่สามีมอบให้ แล้วมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย เพราะเธอคิดว่าที่เธอยังไม่ตั้งครรภ์อาจเป็นเพราะยาสมุนไพรตัวนี้ “คุณจะโกรธหรือเปล่า หากวาดจะพูดอะไรบางอย่างกับคุณ” เธอถามสามีเสียงเบาด้วยความอึดอัดใจ “อะไรเหรอวาด” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูงุนงง เพราะภรรยาของเขาทำตัวแปลกๆ หลังจากกลับมาจากบ้านของครอบครัวเขา “ฉันว่าฉันจะไม่ทานยาสมุนไพรของคุณแม่แล้ว” “อ้าว ทำไมล่ะวาด” วาดดาวไม่ตอบ เธอลองเอาแคปซูลยาขึ้นมาหนึ่งอัน แล้วลองดึงแคปซูลข้างในออกมา ภายในนั้นมียาเม็ดสีขาวเล็กๆ อยู่หนึ่งเม็ด ซึ่งปกติแล้วมันไม่ควรอยู่ในแคปซูล “นี่ไงคะ วาดว่าแล้วว่ามันมีอะไรแปลกๆ” เธอพูดแล้วยื่นให้สามีดู ขจรจอดรถที่ข้างทาง แกะแคปซูลเม็ดอื่นออกดูก็พบยาเม็ดเล็กๆ นั่นอยู่ข้างในเหมือนกัน “แคปซูลมันต้องเป็นตัวยาที่เป็นผงไม่ใช่เหรอ หากกินเป็นเม็ดได้จะใส่ในแคปซูลทำไมกัน ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว คุณหยุดทานไปก่อนก็ได้” “เราเอายานี้ไปถามเภสัชดูไหมคะ เผื่อเขารู้” เธอบอกเขาแล้วชี้ไปที่ร้านขายยาที่อยู่ใกล้ๆ “ไปซิ ถ้าเภสัชไม่รู้ เราค่อยไปถามหมอที่โรงพยาบาล” ขจรพูดอย่างเห็นด้วยแล้วขับรถขยับไปจอดที่ร้านขายยาที่อยู่แถวนั้น นำยาเข้าไปถาม เภสัชดูเม็ดยาและตราประทับ เพียงครู่เดียวเขาก็รู้ว่ามันคือตัวยาชนิดใด “ยาคุมกำเนิดครับ ตราที่ประทับบนเม็ดยาคือชื่อยี่ห้อ ดูไม่ยากครับ คนที่ทานยาคุมตัวนี้อยู่ก็จะรู้” เภสัชกรหนุ่มบอกแล้วยิ้มให้อย่างสุภาพ มองด้วยสายตาที่บ่งบอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้เวลาบอกฟรีๆ ทั้งสองจึงซื้อยาบำรุงสุขภาพกลับมาหนึ่งกระปุกเพื่อไม่ให้ดูเป็นการเสียมารยาทที่เข้าไปถามร้านยาแล้วไม่ซื้ออะไรเลย “ผมต้องคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง ว่าแม่ทำอย่างนี้ทำไม” เขาพูดกับเธออย่างหัวเสียเมื่อขึ้นไปบนรถแล้ว “ใจเย็นๆ นะคะ เรื่องนี้เรายังไม่รู้อะไรลึกๆ วาดว่าเราลองเงียบๆ ทำตัวปกติ รอดูว่าถ้าวาดไม่กินยาพวกนี้ วาดจะท้องหรือเปล่า และหากวาดท้อง มันจะเกิดอะไรขึ้น” เธอบอกสามีให้ใจเย็น “โอเค ก็ดีเหมือนกัน ผมยังไม่อยากทะเลาะกับแม่ในตอนนี้..ว่าแต่คุณนึกยังไงถึงเปิดดูแคปซูลนั่น” เขาถามภรรยาด้วยน้ำเสียงที่สงสัย “ก็ผลการตรวจร่างกายเราปกติดีทั้งสองคน แต่มีสิ่งเดียวที่ผิดปกติคือยาที่วาดกิน วาดเองก็สงสัยว่าทำไมคุณแม่ให้ยามาทานแค่สามสัปดาห์ แล้วเว้นหนึ่งสัปดาห์ให้ประจำเดือนมา ลักษณะแบบนี้มันเหมือนกับยาคุมกำเนิดชัดๆ วาดเลยเอะใจ” เธอบอกเขาตามที่สงสัย “เอาเป็นว่าเราจะรู้เรื่องนี้กันสองคน แล้วรอดูกันว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป สู้ๆ นะวาด เราจะก้าวผ่านมันไปด้วยกัน” เขาบอกแก่ภรรยาแล้วขับรถมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านของทั้งคู่ **********************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more