แม้อยากจะห้ามแต่ก็ไม่กล้า หากว่าหมอนั่นต้องการพาฉันขึ้นเตียงแทนห้องน้ำ ฉันคงรับมันไม่ไหวอีกแล้ว สุดท้ายเขาก็รวบร่างกายฉันไว้ในอ้อมแขนแล้ววางลง ฉันรีบปิดประตูเพราะไม่อยากมองหน้าเขาอีกแล้ว ยืนมองตัวเองในกระจก ทั้งลำคอ เนินอก และส่วนอื่น มีแต่ร่องรอยจากการกระทำของเขาเต็มไปหมด
มันเจ็บปวดจริงๆ ฉันควรทำยังไงดี ริมฝีปากมันสั่นน้ำตาไหลรินออกมา ฉันเจ็บมากเสียจนอธิบายออกมาไม่ได้ เคเซย์คนเดิมที่ฉันเคยรู้จักหายไปไหน ผู้ชายอบอุ่น แสนดี คอยดูแลช่วยเหลือฉัน รับรู้ได้แม้กระทั่งยามฉันทุกข์ใจ แต่ตอนนี้เขากลับเป็นคนยัดเยียดความทรมานให้กับฉันแทน
ฉันทรุดลงกับพื้นปล่อยโฮออกมา อย่างน้อยในที่ตรงนี้เขาคงไม่เข้ามายุ่มย่าม อยากปลดปล่อยความรู้สึกกดดันทั้งหลายออกมา วันข้างหน้าฉันจะเผชิญหน้ากับเขาได้ยังไง จะอาศัยอยู่บ้านเดียวกันได้ยังไง มันไม่ใช่... ฉันต้องการออกจากบ้านหลังนั้น ไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว
ฉันค่อยๆ พยุ
