โซรีน...
ฉันยืนมองตัวเองในกระจกร่างกายมันเจ็บระบมไปหมด ไม่นึกว่าเรื่องระหว่างฉันกับเคเซย์ จะสร้างความทรมานได้ถึงขนาดนี้ เหตุใดเพื่อนๆ ถึงชอบมันนัก ฉันกัดริมฝีปากจนเป็นห้อเลือด ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำเช่นไรต่อไปดีแล้ว พ่อ... กำลังทำอะไรอยู่ แล้วทำไมฉันจะต้องทนแบกรับการกระทำโหดร้ายของเขาด้วย
สาวเท้าเข้าห้องน้ำจัดการกับตนเองวันนี้มีเรียนหนึ่งคาบ ไม่อยากไปเลย... เหมือนร่างกายมันไม่ไหวบอกไม่ถูกเลยว่าทรมานแค่ไหน รีบชำระร่างกายออกมาจากห้องน้ำแต่งชุดนักศึกษาคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้อง สายตาเห็นเขายืนกอดอกอยู่ข้างหน้า ริมฝีปากเม้มสนิทแล้วพยายามเดินเลี่ยงออกมา
หมับ!
“ไปมหาลัยกับฉัน!”เขาบอก แต่ว่าฉันไม่ต้องการให้เพื่อนๆ หรือใครมอง
“ไม่ไป ฉันไปเองได้นายไปคนเดียวสิเคเซย์!”พยายามสะบัดท่อนแขน
“ฉันสั่งเธอจะทำตามไหมโซรีน หรือว่าต้องอุ้มถึงจะยอม”ขู่กันอีกแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้กับฉันสักที หมอนี่
