“อย่ากล่าวเหลวไหล เจ้าสมควรถูกตบปาก”
แม่นตวาดขึ้น สองสาวใช้ได้ก้าวมาหมายจะลงโทษลั่วฟางเซียน ฝ่ามือหนาๆ ของหญิงรับใช้เตรียมตบลงบนริมฝีปากลั่วฟางเซียน นางไม่ได้มีทีท่าจะหลบ เป็นตอนนั้นที่ร่างหนึ่งปรากฏขึ้น คนทุกคนที่อยู่ในห้องโถงางหยุดนิ่งไปชั่วขณะ
“ใครบังอาจลงโทษอนุเหยียน!”
ลั่วฟางเซียนมองร่างใครคนนั้น นางต้องขยี้ตาของตน ก่อนฉงนเป็นอย่างมาก ชายคนดังกล่าวสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ดวงหน้าเขาหล่อเหลาราวรูปปั้นเซียนแกะสลัก ผิดแต่ดวงตาเขาปิดสนิทมีเพียงแพขนตางอนงามที่ขยับไหว และน้ำเสียงเขาเมื่อเปล่งขึ้นมันเจือความขุ่นมัว
“คุณชายสือเอ้อร์ ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร”
“หึๆ ๆ ถ้าข้าไม่มาเรือนบุปผาเย้าหยอก จะได้เห็นพวกเจ้า ทำร้ายสตรีของพี่ใหญ่รึ!”
“เรื่องราวหลังบ้านของอนุ คุณชายสือเอ้อร์มิควรก้าวก่าย”
แม่นมผู้นั้นยังไม่วายสอดเสียงแหลม คราวนี้บ่าวผู้ชายที่ติดตามสือเอ้อร์ไม่รอช้า เดินเข้าไปและตบปากนาง
