7
1051 Words
ดวงตาเขาคล้ายสัตว์ร้ายและจดจ้องมาที่นาง
อึดใจต่อมา ลิ้นสากร้อนก็ชกฉิมเรือนร่างลั่วฟางเซียน ทั้งไล้เลียผิวหน้า ต้นคอ และดูดเม้มติ่งหู
“อ๊ะ...ยะ หยุดทำเรื่องต่ำช้าต่อข้า!”
หญิงสาวร้องประท้วง หากผิวสาวที่ถูกล่วงเกินสั่นระริก ความอุ่นซ่านในร่มผ้ายิ่งเกินต้านทานไหว กระนั้นยังพยายามขัดขืนดิ้นรนขัดขืน แต่ร่างกายของบุรุษที่ดูเหมือนเป็นคนขี้เซากลับมีแรงมหาศาล เรียกได้ว่ามากกว่าฉิงไท่หลายเท่า
พอลั่วฟางเซียนเบี่ยงตัวหลบ ร่างอีกฝ่ายพลันหายไป ทว่ามีเสียงหัวเราะน่าเกลียดดังอยู่รอบตัวนาง
หึๆ ๆ
เสียงเขาฟังดูคล้ายการหัวเราะของปีศาจ
หญิงสาวพยายามมองฝ่าความควันหนาทึบ ทว่ามันไม่ง่ายเลย ยามนี้ ลั่วฟางเซียนกำลังเป็นเป้านิ่งให้สิบสองเล่นงานนาง และไม่อาจทำสิ่งใดได้ หากไร้สติ นางอาจตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นจึงต้องรอให้เขาเข้ามาหานาง และอาศัยโอกาสที่มี่อยู่น้อยนิดโจมตีกลับคืน
ทว่าจู่ๆ ความสากร้อนแสนสยิวก็ไล้ผ่านลำคอระหง พอนางร้องต่อต้าน และใช้มือข้างหนึ่งซัดใส่ลำตัวอีกฝ่ายสุดกำลัง นางก็ต้องเจ็บแปลบตรงหลังต้นคอ
เมื่อครู่ลิ้นของเขาซ่อนเข็มพิษเอาไว้ มันปักเข้าที่ท้ายทอยนาง
“โอ๊ะ...ชั่วช้า ท่านยังเป็นบุรุษหรือไม่สิบสอง!”
ลั่วฟางเซียนสั่นสะท้าน อยากเอามือดึงบางสิ่งที่ฝังในร่างกาย แต่กลายเป็นว่านางถูกจับมือมัดไพล่หลังอย่างรวดเร็ว และเขามัดข้อมือนางด้วยเชือกไว้ด้วยกัน
“เล่นสกปรกเช่นนี้ คงมีแต่บุรุษสกุลถาน”
หญิงสาวยังประคองสติของตนได้ อาการปวดหนึบที่ฝ่ามือเหมือนหายไป บาดแผลจากหมาป่ากัดไม่ได้เจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้
เขาช่วยรักษานางหรอกหรือ ลั่วฟางเซียนไม่อาจคิดในแง่ดี ทว่านางหายใจหายคอสะดวกขึ้น อีกทั้งอาการคล้ายคนถูกมอมยาทุเลาลง
“ท่านทำสิ่งใตต่อข้า!” น้ำเสียงลั่วฟางเซียนเฉียบขาด และคาดคั้น
อีกฝ่ายหัวเราะเสียงชวนให้ครั่นคร้ามใจ ก่อนทำให้นางพิศวงจากคำตอบดังกล่าว
“เตรียมเจ้าให้สะอาดที่สุด เพื่อเป็นเจ้าสาวของถานป๋อ”
เสียงดังกล่าวทุ้มต่ำ ฟังแล้วชวนตื่นตระหนก และลั่วฟางเซียนไม่ทันได้ขยับตัวไปไหน นางต้องหวีดร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกรวบเอวบาง จากนั้นจึงไปนั่งแปะอยู่บนร่างกายของชายหนุ่ม
อึดใจต่อมา ลั่วฟางเซียนไม่แน่ใจว่านางคิดมากเกินไป หรือไม่ ทว่าความรู้สึกที่จับต้องได้คือสิบสองไม่ได้อยู่ในเรือนอักษร ดังนั้นตอนนี้นางเผชิญหน้าอยู่กับผู้ใด !?
ร่างกายที่นั่งทับอยู่นี้ เนื้อตัวเขาไม่ได้เย็นจัด หรือร้อนรุ่ม แต่บ่งบอกได้ถึงความมีเลือดเนื้อ เป็นบุรุษที่รูปงาม สมชาตรี
นางนั่งอยู่เช่นนั้น พลางคิดปะติดปะต่อเรื่องต่างๆ ในหัวเข้าด้วยกัน ภาพในเช้ามืดที่คนกลุ่มนั้น เดินทางมาพร้อมเงินจำนวนหนึ่ง และข้อความที่บอกให้นางปลอมตัวมาแทนสตรีที่จะแต่งเข้าสกุลถาน เพื่อเป็นอนุของอดีตเทพสงครามถานป๋อ
“ทุกอย่างจัดถูกจัดเตรียมไว้แล้ว นางจิ้งจอกน้อยอย่างเจ้า พร้อมรับงานนี้หรือไม่”
ลั่วฟางเซียนมองกลุ่มคนที่ปิดหน้าและอำพรางตัวอยู่ในชุดสีทึมทับ ‘ไร้หน้า ไร้นาม’ คือสิ่งที่นางรู้ตอนนั้น
“ข้ามีทางเลือกอื่นหรือ”
“เจ้าจะเป็นอิสรภาพ ไม่ต้องถูกคุมขังในเรือนสกปรกหลังนี้อีก ชีวิตของคนในครอบครัวที่เหลืออยู่ ก็จะมีลมหายใจสืบต่อไป”
“พวกเจ้ากำลังบีบคั้นข้า”
“แม่นางลั่ว ชะตาชีวิตที่เหลือนี้ จงเลือกเองเถิด และพวกข้าอยากรู้เหลือเกิน หมอตำแยเช่นเจ้า จะมีความสามารถเพียงพอที่จะเอาชีวิตรอดออกจากคฤหาสน์สัตตบงกช และรับอิสรภาพกับค่าจ้างเหล่านี้หรือไม่”
ดวงตากลมโตมองไปยังเงินในถุงผ้า พอพวกเขาแกะมันออกก็เห็นว่ามันมีค่ามากพอที่นางจะใช้ชีวิตอย่างสุขสบายทีเดียว
“บอกข้ามา ในคฤหาสน์แห่งนั้น มีหัวของบุรุษสกุลถานกี่หัวให้ข้าต้องตัด!”
คำถามของลั่วฟางเซียน ทำให้ผู้ว่าจ้างนางพึงพอใจ
จากนั้นเอวคอดของลั่วฟางเซียนก็ถูกบีบเบาๆ แล้วร่างงามจึงลอยเหนือกายแกร่ง หญิงสาวเสียวสยิว ทั้งประหลาดใจ เขาผู้นี้ดูเหมือนชอบเย้าหยอกสตรีให้ตื่นกลัว
“อ๊ะ...หยุดทำเรื่องเหลวไหลเสียที”
“เจ้าคืออนุเหยียนใช่หรือไม่ เหตุใดถึงหลบหนีจากเรือนวิวาห์”
คำถามเขาทำให้นางฉุกคิดถึงบางสิ่ง
“ย่อมเป็นเช่นนั้น แล้วท่านบังอาจทำเช่นนี้กับอนุของแม่ทัพถานป๋อได้หรือ” น้ำเสียงนางถือตัวยิ่ง และการสวมรอยเป็น
เหยียนเข่อซิน คือสิ่งที่นางต้องตระหนักถึง
“ในที่สุดก็ได้พบกัน ผู้หญิงของแม่ทัพถาน...”
เมื่อเขาเอ่ยเช่นนั้น ลั่วฟางเซียนจึงนิ่งงันไปชั่วขณะ
ดวงตากลมโตมองผ่านควันที่ค่อยๆ สลายลง จุดเดียวที่นางเห็นคือดวงตาของอีกฝ่าย ยามนี้มันไม่ได้เปล่งแสงสีน่ากลัวราวกับลูกไฟ แต่กลับมีไอสังหารรุนแรงที่กำลังฉุดให้นางเข้าสู่บ่วงสวาทที่เขากำลังเชิญชวนนาง
นางเห็นดวงตาคมกริบของเขาก็ทำให้หัวใจนางบีบรัดอย่างรุนแรง ขณะเดียวกันภาพที่ปรากฏหลังจากม่านมองคือ นางนั่งทับอยู่บนเรือนกายของบุรุษผู้หนึ่ง เขาสวมเสื้อคลุมเอาไว้ แต่เบื้องล่างเปลือยกายอวดความแข็งแกร่ง ทั้งกล้ามหน้าท้อง และแก่นกายใหญ่โต ทว่าสิ่งที่นางต้องฉงนฉงายคือ ใบหน้าเขามีหน้ากากสวมทับ
ลั่วฟางเซียนเผลออุทานเสียงดัง หน้ากากนี้เป็นรูปของปีศาจชั่วร้ายแบบครึ่งใบหน้า และข้างบนมีเขาน่าเกลียดสองข้าง!
“เจ้าคืออนุเหยียน...”
ชายหนุ่มถามย้ำอีกครั้ง ยามนี้ดวงตาเขาที่จ้องมองลั่วฟางเซียน คล้ายกับเจือความห่วงใยอย่างเก็บซ่อนไม่มิด!
- Writer
