ตอนที่ 8 ชื่อตอน มาบ้านเอมิ 25+
1397 Words
โยชิถลกกระโปรงสั้นๆของเอมิขึ้นไปถึงเอวบาง ยกตัวเอมิขึ้นนั่งพิงบนอกแกร่ง แล้วเริ่มต้นบรรเลงนิ้วควานลงไปในเนื้อนุ่มลึกๆเน้นๆ
"อ้า...อ่า...นาย"
"เรียกชื่อฉันซิ...โยชิ "
"โยชิ..อ้า.."
ร่างบางซุกซบกับอกแน่นๆ มือสองข้างก็โอบรอบคอชายหนุ่ม หลับตาลมหายใจหอบถี่ ดิ้นไปมาในอ้อมแขนแกร่งอย่างรุนแรง
"ดิ้นแรงๆเลยที่รัก...นิ้วผมยาวมากผมจะทำลงไปให้ลึกๆเลยดีมั้ยคนสวย "
โยชิยิ้มตาหยีกดแทรกนิ้วเข้าออกเบาสลับแรงแล้วโยกคว้านไปมาในความคับนุ่มที่ดูดดึงนิ้วลงไปจนหมดข้อสุดท้าย
ร่างหนาร้อนรุ่มสั่นไปทั้งกายยามสัมผัสถึงภายในนุ่มๆเร่งนิ้วมือจนหญิงสาวสั่นกระตุกครั้งแล้วครั้งเล่า
"กรี้ด อร้า"
โยชิกดจูบเอมิที่หน้าผาก ขยับเอมิวางลงบนเตียงแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเอมิออก ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนเองออกบ้างแล้วขยับขึ้นมาทาบทับ แก่นกายใหญ่โตจดจ่อที่ปากทางช่องทางคับแน่น โยชิมองเนินสวยที่บวมแดงนิดๆ แล้วใช้มือช่วยแหวกกลีบเนื้อสาวให้อ้าออก กดแทรกแก่นกายที่กำลังเบ่งบานลงอย่างรุนแรง
"ปึก”
"ซี้ด อร่า แน่นชะมัดเลย"
"โยชิ...โยชิ....อร้า"
ร่างบางร้องครวญครางใบหน้าบิดเบี้ยว โยชิยิ้มมุมปากแล้วแอ่นสะโพกโยกวนไปมาให้แก่นกายภายในกายสาวขยับหมุนคว้าน แท่งเนื้ออันโตตอกกระแทกลงดัง ปึกปึก ร่างสาวถึงกับดิ้นเร่าาเหลือกลานเหมือนปลาโดนทุบไม่มีผิด
"กรี้ด อร้า อรือ “
"ซี้ด จะเสร็จแล้ว อร่า"
โยชิเร่งพาทั้งคู่ไปจนถึงจุดหมายปลายทางแล้วก็ขออาบน้ำ สำรวจห้องเดินไปเดินมาในห้องไปทั่ว ระหว่างเอมิอาบน้ำโยชิแอบนำอัลบั้มรูปมาดู แล้วก็รีบเก็บ เปิดตรงนั้นค้นอันนี้ และแอบเปิดหน้าต่างมองวิวรอบๆบ้านแล้วรีบปิด ก่อนนั่งลงเฉยๆแล้วรอเอมิออกจากห้องน้ำ เอมิหน้าแดงเล็กน้อยค่อยๆเดินออกมาเพราะแสบมากจากกิจกรรมเมื่อครู่
"ตอนเช้าจะมารับไปเรียนนะ ได้รึเปล่า "
"เอ่อ...ไปเองได้ ปกติก็ไปรถประจำทางตลอด"
"ไม่ได้ เธอยิ่งบื้อๆอยู่เดี๋ยวใครมาลวนลามจะทำยังไง "
ร่างบางกรอกตาขึ้นฟ้าคิดโมโหในใจขึ้นมาในทันที
"ใครมันจะไปลวนลามฉันบนรถได้ นอกจากนายนั่นแหล่ะ ไอ้หื่น !!"
อันนี้ก็ได้แต่คิดในใจไม่ด่าออกไป ร่างขาวๆใบหน้าหล่อเหลาก็ยืนขึ้นแล้วกอดเอมิเบาๆปลุกปลอบอย่างเอาใจ
"ให้อยู่เป็นเพื่อนมั้ย นานป่ะกว่าแม่จะมา อยู่คนเดียวได้ป่ะ "
"บ้าเหรอนาย นี่มันบ้านของฉัน "
"เธอเพิ่งย้ายมาใหม่ อาจจะยังไม่ชิน อยู่คนเดียวอาจจะอันตราย"
"ถ้ามันน่ากลัวขนาดนั้นทำไมนายไม่ย้ายบ้านนายมาอยู่ข้างบ้านฉันเลยหล่ะ"
ร่างบางแขวะและเหล่ตาใส่ไปเล็กน้อย
"ไม่ได้หรอกที่บ้านคนเยอะ เดี๋ยวแม่เธอจะไม่ปลื้ม "
"รีบกลับไปเลยเดี๋ยวพ่อกับแม่ของฉันจะกลับมาแล้ว "
"โทรไปถามซิว่านานมั้ยกว่าที่พ่อกับแม่ของเธอจะกลับมาหน่ะ”
"ทำไมล่ะ"
"จะอยู่เป็นเพื่อน...."
"เพี๊ยะ!!!
“รีบกลับได้แล้วล่ะ เดี๋ยวพ่อตีฉันตายเลย ที่เอาผู้ชายเข้าบ้านมาแบบนี้ "
"ก็ได้...เอาเบอร์โทรของเธอมาซิ "
"xxxxxxxxxxxx"
"เคร บ๊ายบายนะยัยเตี้ย วันจันทร์จะมารับเดี๋ยวจะโทรหาอีกครั้งนะ "
โยชิหอมลงที่เส้นผมของเอมิเบาๆใช้มือกอดรัดแน่นๆก่อนจะค่อยๆเดินออกจากบ้านของเอมิ สตาร์ทรถหรูและขับออกไปเบาๆ เอมิเปิดดูแชทกับเพื่อนในห้อง และถามเพื่อนในห้องเกี่ยวกับประวัติของโยชิในทันที
****Ami****
"ยูโกะ เธอรู้จักโยชิมั้ย คนที่มีเพื่อนเยอะๆบนรถประจำทางหน่ะ"
***Yuko****
"อ่อ...นั่นเจ้าชายโยชิสุดหล่อ แต่โครตเลวเลยอ่ะ อยากได้อะไรก็ต้องได้ มีคนเคยขัดใจได้ข่าวว่าโดนยำจนเละเทะไปเลยหล่ะ "
***Ami****
"นายนั่นร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ"
***Yuko****
"ก็ร้ายตามปริมาณบริวารหล่ะเธอ ได้ข่าวว่าพ่อของโยชิคือประธานเครือข่ายนัมบุ เป็นลูกชายคนเดียวด้วยหล่ะนะ อย่าบอกนะว่าเธอชอบเค้าอ่ะ"
***Ami***
"เค้ามาจีบฉัน "
***Yuko***
"ว้าย เธอตายแน่ๆเอมิ"
***Ami***
"ถึงตายเลยเหรอ"
***Yuko**
"ใช่...ตายแน่ๆ ผู้หญิงที่ชอบเจ้าชายวายร้ายมีเป็นร้อย ไม่นับรวมแก๊งเจ้าหญิงฮานะอีกนะ"
***Ami***
"เจ้าหญิงฮานะคือใครเหรอ"
**Yuko***
"ดาวโรงเรียนที่สวยหนึ่งในปฐพีรวมกันอยู่ในกลุ่มนั้น "
***Ami***
"เฮ้อ วันจันทร์เค้าบอกจะมารับฉันไปโรงเรียนด้วยหล่ะ "
***Yuko***
"เธอตายแน่ ถ้าโยชิคบเล่นๆ เจ้าหญิงฮานะจะไปรุมสกรรม์เธอแน่"
**Ami***
"เค้าไม่เคยคบใครจริงจังบ้างเลยเหรอ "
***Yuko***
"ยังไม่เคยเห็นคบใครนานเลยนะ เพราะถูกกลุ่มเจ้าหญิงฮานะเล่นงานไปหมด บางคนโดนตบ บางคนโดนกดใส่ชักโครก หลายคนก็เสียโฉม หลายคนถึงกับย้ายโรงเรียนหนีไปเลยและเจ้าชายก็ไม่เห็นช่วยพวกเธอเลยซักคน "
***Ami***
"ฟังดูแย่ชะมัดเลยอ่ะ"
***Yuko***
"แต่เค้าจีบเธอก่อนคนแรก นอกนั้นหน่ะผู้หญิงจะเป็นฝ่ายให้ท่าเค้าก่อนนะเป็นส่วนใหญ่ เธอมีศัตรูจนล้นโรงเรียนแน่ๆ ยัยเอมิ "
***Ami***
"ตาย!!!"
"แม่กับพ่อกลับมาแล้วจ้าเอมิ "
"ขา...คุณแม่...คุณพ่อกลับมาแล้วเหรอคะ "
เอมิเดินเบาๆลงไปรับแม่กับพ่อ พ่อกอดเอมิเบาๆแล้วชวนกินขนมของฝาก แม่กับพ่อให้เอมินำขนมไปฝากเพื่อนๆด้วย วันนี้ครอบครัวของเราครื้นเครง คุณพ่อได้เลื่อนเงินเดือนใหม่แล้วในบ้านจึงมีเสียงหัวเราะ คุณแม่ให้เงินเพิ่มอีกด้วย เอมิจึงยิ้มกว้างดวงตาลุกวาวขึ้นมา
"ขอบคุณค่ะคุณแม่ขา รักคุณแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ "
เอมิขึ้นห้องนอนแบบอารมณ์ดี แล้วรีบนอนลงไป ในตอนเช้าหลังอาบน้ำเสร็จ โทรศัพท์ดังขึ้นมาเบาๆ
"ฮัลโหลนั่นใครคะ "
"ฉันเองโยชิ อรุณสวัสดิ์นะยัยเตี้ย "
"นายว่าใครเตี้ย"
"แต่งตัวเสร็จรึยัง จะไปรับไปโรงเรียน"
"สิบนาที "
"โอเคงั้นไปเลยนะ "
"อือ...มาแค่ปากทางนะเดี๋ยวคุณแม่เห็น "
"ได้ซิ ...จะไปรออยู่นะ เดินมาเลยนะ"
เอมิแต่งตัวจนเรียบร้อย ถือห่อขนมพกเบนโต๊ะชุดใหญ่ไปโรงเรียนด้วย เพราะคุณแม่ไปเจอเนื้อปลาสดมาเยอะ และผลพีชอีกหลายกล่อง ก็เลยได้หอบของพะรุงพะรังไปเรียนในที่สุด
"ถืออะไรมาเยอะแยะเลยยัยเตี้ยหอบฟาง "
"ขนมกับเบนโต๊ะหน่ะ คุณแม่ให้เอาไปฝากเพื่อนๆ "
"ดีเลยฉันไม่ได้กินข้าวเช้ามาซะด้วย เพื่อนฉันก็หิว เดี๋ยวไปนั่งกันในสนามข้างโรงเรียนนะ"
โยชิคุยคนเดียวเสร็จสรรพแล้วก็ขับรถเลี้ยวไปจอดที่ตึกข้างโรงเรียน บนตึกที่ติดตรานัมบุชัดเจน และพอจอดรถเสร็จ ก็เรียกเพื่อนๆให้มาช่วยถือของกินและเดินโอบเอมิเดินไปซะงั้น
"นายปล่อยนะเดี๋ยวคุณครูมาเห็นเข้า "
"จับมือฉันซิ จับมือก็ได้ ครูไม่ว่าหรอก "
เอมิจึงยอมจับมือเดินตามโยชิแต่โดยดี โยชิพาเดินไปไม่ไกลมีมุมตึกกิจกรรมชมรมฟุตบอลอยู่ โยชิพาเอมิเดินเข้าห้องกิจกรรมชมรม และเริ่มต้นกิจกรรมกินข้าวแบบต้องป้อนโยชิ จนนายท่านโยชิอิ่ม และเมื่ออิ่ม โยชิก็นอนทับลงบนตักของเอมิในทันที
"นาย...ฉันจะรีบเข้าเรียนนะ "
"ขอนอนแปปนึงซิ เดี๋ยวพาไปส่งห้องเรียนเอง "
แล้วโยชิก็นอนซุกเข้ากะพุงของเธอแวบนึง ก่อนจะพาไปส่งที่ห้อง ตลอดทางมีแต่เสียงกรี้ด และสายตาที่มองเธอแบบอาฆาตกันทั้งนั้น
- Writer
