วัยร้ายบำเรอรัก

ตอนที่ 7 ชื่อตอน สังเวยก่อนพาไปส่งบ้าน 25+

​โยชิกดแทรกแก่นกายในกายเอมิอย่างรุนแรงตามแรงหื่นกระหาย ร่างบางเริ่มคลายความเจ็บแล้วแต่ความรู้สึกอื่นก็เข้ามาแทนที่ แก่นกายโยกวนซ้ายขวา ความรู้สึกเจ็บปวดมาคาอยู่ที่ปากทางพรรหมจรรย์ของเธอเท่านั้น แต่เมื่อส่วนปลายใหญ่โตมุดลงไปได้ พลั้วะ!!

วินาทีที่แก่นกายนั้นมุดลงได้ในช่องทางขรุขระนุ่มลื่น ร่างของเธอถึงกับดิ้นเร่า อยากจะให้มันลงไปลึกๆ กว่านั้นอีก เธอรู้สึกถึงความใหญ่ยาวมากๆแทรกลงในกายเธอแรงๆ ดันเข้าแล้วถอนออก เมื่อยามมันจะจากไปเธอเสียดายจนถึงกับผวาตามไปในทันที

"ยัยร่าน เธอเพิ่งโดนครั้งแรกถึงกับผวาตามเลยเหรอ "

ร่างแกร่งเยาะเย้ยเบาๆ ร่างบางแสนอับอาย จึงเผลอเกร็งร่างกายขึ้นมาอีกครั้งจนโยชิถึงกับครางลั่นขึ้นมา

"อูย แน่นชะมัด รัดแรงๆเลย "

"อร้าย"

ร่างบางร้องขึ้นมาเมื่อโยชิกดแทรกกายลงมาอย่างรุนแรงและกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงรุนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ

"ชอบมั้ยยัยตัวเล็ก"

"อือ....อ้า...."

"ร้องงี้ฉันจะถือว่าชอบนะ ฮ่า ฮ่า "

โยชิกดแทรกกายครั้งแล้วครั้งเล่าแบบถึงอกถึงใจ ปลดปล่อยตัวตนอย่างเต็มที่และหยุดลงเมื่อใกล้ๆจะเช้าแล้ว เอมิถึงกับสลบไปเมื่อทั้งง่วงทั้งเหนื่อยผสมผสานกัน โยชิอมยิ้มกับผลงานของตัวเองแล้วก็เช็ดตัวให้หญิงสาวเบาๆ ดึงผ้าห่มคลุมร่างน้อยๆแล้วนอนกกไว้ใต้ผ้าห่ม เอ่ยกระซิบเบาๆขึ้นมา

"ยัยเตี้ยเธอเป็นของฉันแล้ว.."

ร่างหล่อเหลายิ้มพรายจนเห็นเขี้ยวขาวๆส่องแสงในความมืด

“อือ “

เอมิครางขึ้นมาทั้งที่ยังไม่ลืมตาตื่น รู้สึกเสียวซ่านมากๆที่หว่างขา รู้สึกแปลกๆจึงพยายามลืมตาตื่น เมื่อลืมตาขึ้นมาเธอพบว่าร่างหล่อเหลาฉีกยิ้มอยู่ตรงกลางระหว่างเรียวขาของเธอ ลิ้นเรียวยาวแลบเลียกลางร่างเธออย่างหน้าทนจนเอมิร้องด่าออกมาด้วยความอับอายมากที่สุด

"อร้าย ซี้ด นาย...หยุดเลียเดี๋ยวนี้นะ"

เอมิใช้มือผลักใบหน้าที่กวนบาทานั้นออกไปจากหว่างขาของเธอแรงๆแต่ก็ไม่เป็นผล หน้าขาวๆเก็บลิ้นยาวๆเข้าปากแล้วก็นอนทับเนินสงวนของเธอแบบเด็กน้อยสุดหล่อ ฉีกยิ้มทักทายในตอนเช้า เอ่ยคำทักทายขึ้นมาอย่างหน้าทน

"อรุณสวัสดิ์”

"น....นาย นายนี่มัน...โอ๊ย"

ร่างบางกรีดร้องโหยหวน ร่างหนายิ่งสนุกใช้สองมือหนาจับกลีบเนื้ออูมๆแหวกออกแล้วแลบลิ้นไล้เลียลงไปแบบไม่รีบเร่ง

"ซี้ด นาย..หยุดเลียฉันนะไอ้หมาบ้า..."

โยชิหัวเราะที่มุมปากกับคำด่านั้นจึงตวัดปลายลิ้นเปลี่ยนจากรูสวาทเป็นปุ่มเสียวที่กลางร่างสาวทดแทนกันไป จนเอมิดิ้นรนร้องครวญครางขึ้นมาเบาๆ

"อ่ะ....ซี้ด อ่ะ อ้า....อ..อย่า..."

ร่างบางดิ้นไปมาจากแรงตวัดปลายลิ้นรุนแรงรัวเร็วและยกขาหนีบใบหน้าหล่อเหลาก่อนจะเกร็งกระตุกถี่ๆและคลายออกอย่างหมดแรง

"อรุณสวัสดิ์ ยัยเตี้ย หึๆๆ"

ร่างยั่วใจขยับขึ้นมาทาบทับกายสาว แก่นกายหนาๆแข็งขึงพร้อมรบแต่เช้า แต่ร่างหล่อเหลาก็แค่นอนกอดเธอไว้เบาๆ

"คบกับฉันนะ เธอเสียจิ้นให้ฉันแล้ว เธอจะยังคบใครอื่นไม่ได้ จนกว่าฉันจะเบื่อเธอเอง"

"ถ้าบอกว่า...ไม่..!!!..ล่ะ.."

หญิงสาวปรายสายตามองอย่างเย็นชาแล้วถามขึ้น

"ฉันก็จะเอาจนกว่าขาของเธอจะสั่น!!!"

ร่างหนาจับเรียวขางามแยกออกแรงๆแล้ว กดแทรกร่างกายลงพรวดเดียวจนมิดลำ ก่อนจะกอดรัดแน่นหนาแล้วร้องครวญครางขึ้นมาอีกครั้ง

"ซี้ด ยัยเตี้ย..อย่าเกร็ง...โอ๊ยทนจะไม่ไหวแล้วนะ..."

"ฮือ....ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลย...อ้า..."

ร่างบางผวาคว้าไหล่แกร่งมาซุกซบ ร่างสาวแอ่นกายขยับไหวไปมา กายแกร่งจึงติดตามแล้วกระทบกระแทกลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ในกายหญิงสาวตอดรัดแน่นหนึบ โยชิเร่งกดแทรกแก่นกายใหญ่ยาวลงลึกๆ ทำเบาลงหน่อยหลังจากที่เมื่อคืนเล่นงานหญิงสาวจนเนินเนื้อแดงบวมขึ้นมาอย่างชัดๆ โยชิกดจูบบนเรือนผมนุ่มนิ่มแล้วพาหญิงสาวไปอาบน้ำอุ่น ช่วยใส่เสื้อผ้าใหม่ที่เพิ่งซื้อเมื้อคืนแล้วส่งซักรีดรอไว้ กลัวผิวสาวๆจะระคายน้ำยาเคมีของชุดใหม่

"ใส่พอดีเลยฉันกะแล้วว่าไม่ผิด"

โยชิยืนยิ้มกับผลงานการวัดตัวสาวๆของตนเอง แล้วก็หยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาใส่บ้าง ค่อยๆใส่กางเกงแสล็ค ใส่เสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยเสื้อเชิ๊ต เอมิมองแล้วเขิลหน้าแดงขึ้นมา

"นายบ้านี่ทำไมหล่อจัง ไม่น่าวิปริตที่ยวจับคนมาข่มขืนเลยนะ"

เอมิคิดในใจเงียบๆ แล้วมองตามขนตายาวของคนข้างตัวที่มีปากแดงๆรั้นๆ ทรงผมเท่ๆ มองไปคิดไปก็เผลอมองค้าง ไม่ทันรู้สึกว่าร่างหนาหัวเราะหึหึ

"ไปกันเถอะจะพาไปส่งบ้าน บอกทางด้วยนะ "

ร่างมีออร่าถือกุญแจรถสปอร์ต มือจับจูงคนตัวเตี้ยกว่าไปช้าๆพอถึงบันไดก็อุ้มลงไปแล้วไม่ยอมให้หญิงสาวลงเดินเองไปจนถึงรถสปอร์ตคันสีขาว

"โห...นายไปยืมรถใครมาอ่ะ เท่ชะมัดเลยแพงมากนะเนี่ย"

"ยัยเตี้ย...ฉันจะไปยืมใครทำไม นี่มันรถของฉัน"

"มันแพงมากนะเนี่ย นายอย่ามาอำ เกิดขับไปชนใครขึ้นมา พ่อของนายจะเดือดร้อนนะ"

โยชิยิ้มตาหยีเปิดประตูแล้วผลักหญิงสาวเข้าไปในรถ ก่อนจะอ้อมมาสตาร์ทรถอีกครั้ง

"บ้านเธออยู่ที่ไหน บอกทางมาเร็วๆ "

"อยู่สถานี xxxxxx "

โยชิสตาร์ทรถแล้วขับไปแบบนิ่มๆไม่ให้คนข้างตัวตื่นตกใจมาก ยายนี่ย้ำแต่ราคารถ เลยต้องบอกว่ารถมีประกันภัย อย่าไปกลัว นั่นล่ะถึงได้เลิกบ่นซักที

"นายจอดรถที่หัวถนนนี่ก็ได้นะ เดี๋ยวฉันเดินไปเองได้ เดี๋ยวมีคนเห็น "

"ฉันปวดฉี่ขอเข้าห้องน้ำแปปได้ป่ะ บอกเลขที่บ้านมาเลยไวๆ ปวดฉี่จะแย่แล้ว ฉันจะไม่ฉี่ข้างทางเลยเด็ดขาด"

ร่างบางตกใจเล็กๆก่อนจะจำใจบอกเลขบ้าน แล้วเดินนำชายหนุ่มไปห้องน้ำในบ้าน

"รบกวนหน่อยนะครับ"

ชายหนุ่มเอ่ยขานขอรบกวนไปตามมารยาท

"ไม่มีใครอยู่หรอก แม่กับพ่อฉันไปเที่ยว "

ร่างบางทำหน้าบูดๆ แล้วเดินนำไปที่หน้าห้องน้ำ ร่างหนาได้ทีจึงรีบตะครุบหญิงสาวให้ติดผนังไปในทันที

"อุ้ย นาย ถึงห้องน้ำแล้วไงล่ะ รีบไปฉี่ซิ "

ร่างบางผลักชายหนุ่มออกแรงๆ แต่วงแขนแกร่งยิ่งรัดแน่นขึ้นไปอีก เสียงแหบพร่าเอ่ยข้างหูขึ้นมาเบาๆ ทำเอาคนตัวเล็กร้อนรุ่มไปหมด

"ไม่ปวดหรอกฉันอยากมาที่บ้านของเธอเฉยๆ "

ริมฝีปากหนาฉกวูบลงที่ริมฝีปากนุ่ม ตวัดปลายลิ้นเข้าไปอย่างรุนแรงคล้ายมีกระแสไฟร้อนๆแล่นผ่าน ร่างแข็งบดเบียดร่างกายจนเบียดหญิงสาวชิดผนังบ้าน ลิ้นหนาๆตวัดพัวพันไปมารัดลิ้นเล็กๆ จนร่างบางหายใจหอบถี่ กว่าที่ชายหนุ่มจะยอมถอนจูบออกร่างเล็กก็แทบขาดอากาศหายใจ ปลายลิ้นชายหนุ่มที่ถอดถอนออกไปมีน้ำลายยืดออกไปจากปากเธอเป็นสายบางๆ ร่างหนายกยิ้มเต็มใบหน้า

"ห้องของเธออยู่ไหนขอทำที่นี่แปปนึงนะ แล้วจะกลับแล้ว "

ร่างหนากระซิบเบาๆแล้วซุกไซร้ตามซอกคอนุ่มที่หอมกรุ่น ทั้งจูบทั้งเลียตามใบหูสวยๆกอดหญิงสาวแล้วผลักเดินไปทางบันไดชั้นสอง มือไม้ก็ลูบขาขาวๆ ใช้มือล้วงบีบไปมา มืออีกข้างก็ขยำอกที่เพิ่งตั้งเต้ามาไม่นานถูไถยอดอกสีหวานๆด้วยนิ้วแรงๆ ร่างบางหอบหายใจถี่ ค่อยๆเดินๆหยุดๆตามการรุกราน จนมาหยุดที่หน้าห้องนอนตนเอง แล้วรีบไขกุญแจห้องอย่างลนลานเพราะกลัวว่าจะมีใครจะมาเห็นเข้า ในห้องสีหวานนั้นหน้าต่างยังเปิดโล่ง เอมิรีบไปปิดหน้าต่างห้องและรูดผ้าม่านปิด กดเปิดแอร์ในห้องทันที

"ห้องสวยจัง หอมด้วย "

โยชิยิ้มตาหยีเอ่ยชมแล้วรุกไล่หญิงสาวไปที่เตียง มือหนาล้วงไปใต้กระโปรงของสาวน้อย แล้วกดนิ้วลงไปในความคับนุ่มแทรกนิ้วยาวๆลงในความตอดรัดควานขยับไปมาหนักๆ จนร่างเล็กครวญครางขึ้นมา

"อ้า....อือ..."