ร้านอาหารของเอมิและโยชิไปได้ดีมาก คุณป๋านัมบุขยายสาขาให้ไปทั่วญีปุ่น จากเดิมที่มีแผนไปเรียนเมืองนอกกัน สุดท้ายต้องล้มเลิกและไปเรียนอินเตอร์ที่โตเกียวแทน
ปล่อยร้านสาขาแรกให้พรรคในสาขาทำแทนคุณป๋าจัดการทุกสิ่งอย่างชื่นมื่น เพราะรายได้งามและยังได้ฝึกฟันดาบยิงธนูกันทุกวันแบบถูกกฎหมาย
ศิลปะแห่งแก๊งช่างงดงาม รอยสักของพรรคและตราสัญลักษณ์ถูกอวดไปทั่วญี่ปุ่น ขึ้นตามป้ายโฆษณาสวยสดงดงาม โอ้อวดนักท่องเที่ยว
เอมิและโยชิหมั้นกันเงียบๆ(ซะที่ไหนล่ะ)
ผู้คนมากมายมาร่วมงานหมั้นล้นหลาม วันหมั้นบริษัททัวร์ยังขอเข้าชมผู้คนจองตั๋วมาดูพิธีหมั้น เอมิและโยชินั่งเรืออยู่ในสวนแย้มยิ้มจนเหงทอกแห้งให้คนถ่ายรูป โยชิกอดเอมิหัวเราะร่า
"ยัยเตี้ยจอมงก งานนี้กำไรเห็นๆแทบไม่ต้องออกเองซักแดงเดียวเลยนะพวกเราหน่ะ"
"โยชิก็ว่าดีใช่มั้ยล่ะ แต่เห็นคุณพ่อบอกว่างานช่วงดึกวันนี้จะมีแต่คนในนัมบุและแขกเหรื่อที่รับเชิญหรืออาจไม่
