“หยางหลิน ทำไมถึงต้องทำให้ข้าเสียเรื่องเสียทุกครั้ง” ไป๋เจี้ยนรู้สึกร้อนรนนั่งไม่ติดที่ เดินไปเดินมาคล้ายหนูติดจั่นไม่นานจนเกินรอราวสองจิบชา บ่าวรับใช้ชายก็เข้ามารายงานประมุขพรรคมาร
“ท่านประมุข นายน้อยกลับมาแล้วขอรับ” บ่าวรับใช้ชายยืนก้มหน้ารายงานอยู่นอกเรือนรับรอง เมื่อไป๋เจี้ยนได้ฟังก็รีบเดินไปที่ห้องฝั่งตะวันตกทันที
เรือนฝั่งตะวันตก บ้านตระกูลจาง
หยางหลินที่เพิ่งกลับมาได้ไม่นานนักกำลังนอนพักบนเตียงนอนที่ทั้งชีวิตไม่เคยได้มาเหยียบเลยสักครั้งหนึ่ง แต่นาทีนี้แม้แต่เป็นหญ้าข้างทางเขาก็ไม่มีสิทธิ์เลือก พลังปราณในตัวกำลังแปรปรวน ร่างกายของเขาเกิดอาการแทรกซ้อนทั้งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ‘ผลข้างเคียงจากมนตราแปลงกายรุนแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ’ ชายหนุ่มหลับตาลงด้วยความอ่อนล้า มวลสารรอบกายปะทุขึ้น เกิดเส้นแสงสีดำกระจายไปรอบตัว ร่างกำยำกระอักเลือดออกมาเพราะเลือดเสียที่อัดอั้นอยู่ในกาย มือหนาเอื้อ
