"กลับบ้านกันเถอะค่ะพี่คามินขา~" ที่รักยื่นแขนให้เขา คามินมองแขนเรียวเล็กก่อนจะมองหน้าน่ารักนั่นแล้วเลิกคิ้วสูง
"อุ้มหนูหน่อยน๊า~อยากกลับบ้านแล้ว คิกคิก" ที่รักหัวเราะคิกคักก่อนจะตวัดแขนไปที่คอแกร่งแล้วกอดรัดเอาไว้แน่นจนคามินต้องโน้มตัวลงมาแล้วช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้ม ท่ามกลางสายตาของเหล่าลูกน้องที่มองแล้วถึงขั้นต้องอมยิ้มกับภาพที่เห็น นี่มันคนหลงเมียซัดๆ
"อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวตก" คามินดุคนในอ้อมแขนเมื่อเธอดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา
"ก็มันไม่ชิน~" ยู่ปากเล็กน้อยก่อนจะดันบ่ากว้างเอาไว้เพราะเธอไม่คุ้นเคยกับการโดนอุ้มแบบนี้
"ทำตัวให้ชินเดี๋ยวจะอุ้มบ่อยๆ " เด็กสาวดันมือกับบ่าเขาจนเขาต้องจับแขนข้างที่เป็นแผลเอาไว้เพราะกลัวคนตัวเล็กเผลอใช้งานมันจนต้องเจ็บตัวอีก
"จับแขนหนูทำไม เดี๋ยวมันเจ็บนะ~"
"ไม่จับนะสิจะเจ็บ"
"จับแรง เจ็บกว่าอีก~" ที่รักเบ้หน้ามองมือหนาที่จับตรงแขนเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะคลายมืออกแล้วเปลี่ย
