แอด~
เสียงประตูห้องวีไอพีเปิดออกมาพร้อมกับร่างสูงของคามินที่อุ้มเด็กสาวตัวน้อยเอาไว้ในอ้อมแขนทำเอาเบนจามินกับราฮิมถึงกับสงสาร เพราเด็กน้อยคงจะโดนเจ้านายพวกเขาไปหลายยกเลยทีเดียว ก็นี่มันผ่านไปตั้งหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวันเต็มๆ เลยนะ ดูสภาพเด็กสาวที่ใส่เพียงเสื้อเซิ้ตของคามินสาปเสื้อที่แบะออกกว้างนั่นทำให้เห็นร่อยรอยเป็นจ้ำๆ ตามผิวขาวเต็มไปหมด คงสลบคาอกเป็นแน่!
"กลับ" คามินสั่งเสียงเข้ม
“ครับ” ทั้งสองคนก้มหัวรับ คามินอุ้มเด็กน้อยของเขาที่ใส่เพียงเสื้อเซิ้ตตัวเดียวเดินออกจากสถานที่แห่งนี้ เพราะมันไม่เหมาะกับเด็กน้อยของเขาเลยสักนิด แค่คิดถึงคนที่พาเด็กน้อยของเขามาเปิดประมูลก็ทำให้เขากัดกรามจนขึ้นสันเพราะความโมโห มันกล้ามากที่ทำแบบนี้ มันหยามเขาชัดๆ
"มึงว่ากี่ยกว่ะ" เบนจามินกระซิบถามเพื่อนเมื่อเดินตามหลังผู้เป็นนายไปที่รถ
"กี่ยกกูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ มึงจ่ายมาเลยหนึ่งล้าน" ราฮิมได้ทีรีบทวงเงินพน
