Vicious/กำราบรัก NC25

ตอนที่ 10 เผลอลืมตัว

โรงแรมแห่งนึง

เรือสปีดโบ๊ทโลดแล่นมาด้วยความเร็วใช้เวลาเพียงไม่นาน จนถึงปลายทางบนเกาะส่วนตัวของคนในกรุ๊ปเครือ เหล่าบอดี้การ์ดจำนวนนึงรีบวิ่งต้อนรับอารักขา

มาเฟียหนุ่มเดินสง่านำหน้าเข้าโรงแรมหรู เด็กสาวเร่งสับขาวิ่งประกบหลังตามทัน พนักงานตำแหน่งต่างๆ ก้มเคารพไม่สบตา จนทั้งสองต่างหยุดอยู่หน้าประตูลิฟท์บานจกใส เหมือนมีสิ่งซ่อนปกปิดรอขยายความ

"เตือนแล้ว" น้ำเสียงเข้มบอกขึ้น กิริยาใสซื่อมันย้อนแย้งกับคำว่าทายาทของมาเฟีย ต้องจิตใจแข็งกระด้าง เห็นเลือดหรือความรุนแรงเป็นเพียงลมพัดผ่านสายตา แต่เปล่าเลยใบหน้าอิ่มเอมสีซีดเจื่อนลง เม้มปากเรียวฝืนพยักหน้า เพราะเธอกำลังคาดเดาเหตุการณ์จากนี้ไม่ถูก

"แต่หนูไม่ได้ขอมาที่นี่นะ"

"หยุดเถียง เธอจะทำคนอื่นเดือดร้อนตาม" หน้าสากไร้ความรู้สึกเอียงมอง นัยน์ตาคมเพ่งจ้อง เด็กสาวรีบหันชะโงกมองหาพี่เลี้ยงให้ช่วยเหลือ ซึ่งเขาพยักหน้าสั่งทำตามเช่นเคย มือบางประกบเข้าหากันข่มความรู้สึกกลัวไว้ชั่วคราว

.

.

.

หมับ~~ พอลิฟท์ลงสู่ชั้นใต้ดิน มีเพียงแสงไฟสลัวสีเหลืองร้อน ทำใจดวงน้อยเกือบวูบไหว คว้าตะครุบท่อนแขนกำยำคล้องไว้ ไม่ทันได้มองหน้าตา กระทั่งบานประตูหน้าห้องลับเลื่อนออก แสงเริ่มสว่างไสวเห็นชัด

"ไงเฮียไม้...เซอร์ไพรส์" ภาคินส่งเสียงทักทายขึ้นทันที ยกมือไม้โบกถึงนาเบลอย่างคุ้นเคย ทว่ากับต้องนิ่งงงงัน กระพริบตารัวๆ เธอดันคล้องแขนบอดี้การ์ดผิดแทนที่จะเป็นคู่หมั้นหนุ่ม

"ถ้ายังไม่ปล่อย...เธอตายแน่" ต้นไม้หรี่สายตาตำหนิไปยังบอดี้การ์ด เอียงหน้ากระซิบบอกคู่หมั้นสาว เหมือนเพิ่งรู้ตัว รีบปล่อยพันธนการวิ่งไปยืนเคียงข้างร่างสูง

"คินคินมาทำไรที่นี่กันหรอ" เสียงใสๆ พูดเปลี่ยนประเด็น ส่วนภาคินมีอายุไล่ๆ พอกัน คุ้นเคยตั้งแต่เด็กออกแนวสนิทเสียด้วยซ้ำ

"ทดลองของกับพวกเฮียน่ะ ปกติห้ามผู้หญิงเข้ามาในนี้นี่"

"ไอเดนก็อยู่" ไม่พูดเปล่า เจ้าของร่างสูงก็เดินนำไปยังอีกห้อง โจที่รออยู่ก่อนแล้ว กดเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ จิ้มโปรแกรมกล้องวงจรปิด มีภาพคนด้านในความมืด กำลังดิ้นทุรนทุรายเหมือนความตายใกล้มาเยือนเต็มที เป็นภาพน่าเวทนาแก่คนจิตใจบาง มือเรียวยกขึ้นปิดปาก เบื่อนหน้าหนีมองทางอื่น ในเมื่อเธอเลือกมาที่นี่เอง คงพูดขัดขืนตอนนี้ไม่มีประโยชน์เสียแล้ว

"เอเดนอยู่นี่ทำไมไม่บอกกันเลย" เมื่อดวงตากลมเหลียวเห็นแฝดฝ่ายชาย ร่างอรชรโผล่เข้ากอดด้วยความคิดถึง เหมือนกับได้กอดกับพ่อแม่พอๆ กัน ใจดวงน้อยฟูฟ่องขึ้นบ้าง

"ไม่คิดว่าเธอจะกล้าเข้ามาด้วย" นัยน์ตาคมจ้องไม่ปล่อย คนถูกกอดเลยทำแค่เพียงตบไหล่เล็กตอบสนองเท่านั้น ทั้งที่เป็นพี่น้องแท้ๆ ไฉนความสำคัญสถานะจอมปลอมดันมีความสำคัญเสียดื้อๆ

"ดูแล้วคงวุ่นวาย เฮียเลยจำใจพามา" ภาคินใช้น้ำเสียงทะเล้นบอก

"นี่คินคิน พี่ไม้ออกจะเต็มใจ" นิสัยดื้อรั้นไม่ยอมความ รู้ทั้งรู้ว่าโกหก เธอออกจะกดดันสุดความสามารถ คู่หมั้นหนุ่มเลยใจอ่อนแม้รู้ว่ารำคาญอยู่เต็มอก

"หน้าเฮียดูโครตเต็มใจเลยเนอะ"

"พี่ไม้...ดูคินคินสิ ประชดประชันเราได้ไง" แขนเรียวหันมาเกี่ยวข้อมือใหญ่ของร่างสูงออดอ้อน กระพริบตากลมรัวๆ

"ฉันจะทำงาน" แค่ลำพังงานสารพัดเรื่องไม่จบไม่สิ้น เขายังปวดหัวไม่หาย พอคู่หมั้นสาวเจอรุ่นน้องเข้าไปอีก มาเฟียหนุ่มเลือกบอกตัดปัญหา น้ำเสียงแสดงออกถึงความรำคาญชัดเจน พยักหน้าให้บอดี้การ์ดหน้าห้องเริ่มงานแทน โจผายมือเชิญชวนเด็กสาว ยู้ปากเกือบแตะจมูกเหตุไม่พอใจไปนั่งลงเก้าอี้หมุนตรงโต๊ะประชุมใหญ่ บริเวณนั้นนิ่งเงียบแสงสว่างจ้า แล้วยังห่างไกลจากประตูเหล็ก ที่พอจะเดาออกว่าคนข้างในนั้นคือคนในกล้องวงปิดนั่นเอง

"ไว้รอเฮียจัดการไอนั่นเสร็จ โดนคิดบัญชีแน่ยัยกระรอกน้อย"

"คินคินนี่!กวนตีนเนอะ"

.............................................

555ช้าแต่มานะจ๊ะ