"เจอเรื่องขนาดนั้นยังจะพูดเล่นอีก" เสียงทุ้มดุขึ้น กิเลนทิ้งสำลีนั้นไปอย่างไม่ไยดี ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว
"เอา กินซะ เผื่อไข้ขึ้น" แก้วน้ำใส ๆ ถูกยื่นมาตรงหน้าพร้อมเม็ดยาสองเม็ดที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนฝ่ามือเขา
"กินซะ ไม่ต้องคิดมาก ถ้ากลัวจะตื่นไม่ทัน พรุ่งนี้ฉันจะปลุกเอง"
ทนสายตาคะยั้นคะยอนั้นไม่ไหวเลยรีบหยิบเม็ดยาพวกนั้นมากรอกเข้าปาก ดื่มน้ำตามจนครึ่งค่อนแก้ว
"เจ็บตรงไหนอีกไหม" ร่างสูงสำรวจฉันด้วยสายตา ทำเอาฉันที่ถูกมองรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ จนต้องรีบตอบคำถามนั้น
"ไม่ ไม่เจ็บตรงไหนแล้ว" เพราะยูโรมาทันเวลา ทำให้ฉันไม่ได้บาดแผลที่อื่นเพิ่ม แต่พรุ่งนี้ฉันจะทำยังไงกับแผลบนหน้าดี
"เธอนอนห้องนั้นแล้วกันวิวสวยอาจจะช่วยให้ผ่อนคลายได้บ้าง"
ฉันมองตามสายตาที่เขาโฟกัสก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ
"เสื้อผ้าอยู่ในตู้ ฉันขนมาไม่เยอะ อยากใส่ชุดไหนก็ใส่ไปเถอะ"
อยากเถียงต่อแหละว่าไม่จำเป็น แต่รู้สึกครั่นเนื้อคร
