โมโห!!!
ไม่รู้ว่าโมโหอะไร รู้แต่ว่าฉันไม่อยากมองหน้าผู้ชายตรงหน้าที่เพิ่งช่วยฉันไว้จากพวกกากเดนสังคมนั่น
"ถอย ฉันจะกลับ" บอกแล้วว่าไม่อยากเห็นหน้าและไม่อยากขลุกอยู่ที่นี่กับหมอนี่สองคนด้วย "กลับไปให้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต" กิเลนเตือนสติฉัน
"ถึงฉันไม่กลับ พวกลูกหว้าก็ต้องรู้จากปากยูโรอยู่ดี"
สภาพเพื่อนฉันเละขนาดนั้น ถ้าพวกลูกหว้าเห็นยังไงก็ต้องซักไซ้
"แล้วเธอคิดว่ามันจะกลับเข้าไป?" กิเลนเลิกคิ้วเอียงคอมองมาที่ฉันเล็กน้อยเพราะเขายืนทำอะไรสักอย่างอยู่โต๊ะตัวสูงห่างไม่กี่ก้าว
"ต้องกลับสิ ยูโรพักอยู่ที่นั่น" กิเลนก็พูดแปลก ๆ เขาไม่กลับรีสอร์ตจะให้ไปนอนตากยุงที่ไหน
"งั้นมาพนันกัน ถ้าไอ้หน้าจืดเพื่อนเธอไม่กลับเข้าไปที่รีสอร์ตหลังนั้น เธอต้องยอมทำตามคำสั่งฉันทุกอย่าง" แววตากิเลนเป็นประกายแถมยังส่อแววว่ามั่นใจเกินร้อยกับการคาดเดานั้นของเขา
"เอาสิ นั่นเพื่อนสนิทฉันทำไมฉันจะไม่รู้ใจเพื่อนตัว
